ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ. ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ. ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ δεν είναι ανθρώπινο ον. Δεν είναι άνθρωπος που άγιασε, η μαρτύρησε.

Είναι ο Αρχιστράτηγος των Επουράνιων Δυνάμεων.

Αμέτρητα τα θαύματά του σε ολόκληρο το κόσμο όπου τον αγαπούν και τον επικαλούνται.

Ταξιδεύει και σώζει ζωές.

Αυτός είναι που έσωσε και την Θεια Τάξη των Αγγελικών Δυνάμεων, όταν σταμάτησε τους Αγγέλους κατά την πτώση του Σατανά από τον Παράδεισο.

Πρόσφατα, πριν μερικές εβδομάδες είδαμε την εικόνα του στην Ιαλλυσό της Ρόδου να δακρύζει και πριν μερικές μέρες είδαμε την καταστροφή της περιοχής από τις φοβερές βροχοπτώσεις όπου υπήρχαν δυστυχώς και θύματα.

Η εξαφάνιση του Αρχαγγέλου Μιχαήλ από την εικόνα του για περίπου πέντε λεπτά έγινε μπροστά σε δεκάδες πιστούς και υπάρχει και σχετικό βίντεο.

Το συμβάν συνέβη στις 08-11-2008 στον Πανορμίτη Αρχάγγελο Μιχαήλ στη Σύμη

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" ΣΤΗ ΜΕΘΩΝΗ ΠΙΕΡΙΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ: ΤΟ 1996 Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ  ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ 2 ΕΙΚΟΝΩΝ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΠΥΛΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ. ΕΒΓΑΛΕ ΤΙΣ 2 ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΝΑΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΨΕΙ ΤΑ ΚΑΝΤΗΛΙΑ . ΑΝΑΨΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΝΤΗΛΙΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΛΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΙΣ 2 ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΟΤΙ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΨΕΙ ΑΦΟΥ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΧΑΝ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ... ΣΤΑΘΗΚΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΠΡΟΘΗΚΗ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΠΡΟΘΗΚΗΣ ΤΗΝ "ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ". ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΓΑΛΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ, ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΦΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΑ..! ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΕ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΕΓΙΝΕ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞΗ 20 ΗΜΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ...ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ Η ΜΟΡΦΗ ΠΑΡΑΜΕΝΙ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΗΣ ΠΡΟΘΗΚΗΣ, ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΙ ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 18 ΧΡΟΝΙΑ...! Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΔΕ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ "ΘΑΥΜΑ" ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ  ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΧΟΛΙΑ...ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΚΟΛΙΝΔΡΟΥ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ... ΛΙΓΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΥΧΝΑ... ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ...ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ....ΑΛΛΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΑΛΛΟΙ ΑΠΛΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕΝΑΡΙΑ. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΜΩΣ ΟΤΙ Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΑΡΑΣΣΙΟΣ ΔΕ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΘΕΣΗ ΓΙΑ "ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ" ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ!
ΤΟ "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ 800 ΜΕΤΡΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ  ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΤΙΣΤΕΙ ΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ, ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΕΡΟΙΑ ΜΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ...ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΘΩΝΗ  ΕΠΙΒΙΒΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΠΛΟΙΑΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ...

ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ

ΜΠΟΡΕΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ,ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ.

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ.

ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΙΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΕΛΕΙ ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ.

ΑΚΟΜΗ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΣ ΠΝΟΗ.

ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Η' ΑΓΓΕΛΟΣ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΘΥΡΟΥ ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΠΡΟΣΕΞΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΛΑΜΨΗ.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΡΑΒΗΧΘΗΚΕ ΑΠΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΒΡΙΣΚΟΜΕΝΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΛΑΜΨΗ.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΜΗΤΕΡΑ ΙΕΡΕΩΣ,ΓΙΑΓΙΑ ΙΕΡΕΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΗΣ.

ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2005.

* ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΤΟΝΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΟΡΡΑΣ,ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ''ΧΤΥΠΟΥΣΕ'' Ο ΗΛΙΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣΕΤΕ Ο ΗΛΙΟΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ,ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ,''ΧΤΥΠΑΕΙ'' ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ.

ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ!

ΘΑΥΜΑ στο Άγιον Όρος!

Μοναχοί στο Άγιο Όρος έβαλαν την εικόνα της Παναγιάς μέσα σε ένα μελίσσι. Μετά από λίγες ημέρες... είδαν ότι το σημείο που απεικονίζεται η Παναγιά είναι ανέγγιχτο!
Φαίνεται πως όλα τα πράγματα πάνω στη γη σέβονται το πρόσωπό της...

Γιατί είναι αναγκαία η εξομολόγηση.

Περί εξομολογήσεως

Η εξομολόγηση είναι αναγκαία για τους εξής λόγους: α) διότι είναι εντολή του Θεού, β) διότι επαναφέρει και αποκαθιστά την ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, και γ) διότι ωφελεί τον άνθρωπο από ηθική και πνευματική άποψη.
Το ότι η εξομολόγηση είναι θεία εντολή φαίνεται από τις Άγιες Γραφές , την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Εξ ονόματος του Θεού ο Μωυσής λέει στους Ισραηλίτες : «Όποιος άνθρωπος, άνδρας ή γυναίκα υπέπεσε σε κάποια από τα αμαρτήματα των ανθρώπων και παραμελώντας αδιαφόρησε γι’ αυτό, πρέπει να εξομολογηθεί την αμαρτία την οποία διέπραξε» ( Αρ. ε΄6-7 ) . και πάλι: «Εάν η ψυχή αμαρτήσει… και εξαγορευτεί την αμαρτία, ανάλογα δε με το φταίξιμο να ορίσει τιμή και να αποδώσει το κεφάλαιο, δηλαδή το επιτίμιο , προσθέτοντας τον τόκο σε αυτό, να φέρει στον Κύριο ένα κριάρι» ( Λευιτ. ε΄ 26 ) . Στις Παροιμίες του Σολομώντος , αναφέρεται: «Αυτός που καλύπτει την ασέβεια του εαυτού του, δεν βρίσκεται σε καλό δρόμο. Αυτός όμως που έχει ως αρχή να ελέγχει τον εαυτό του, θα αγαπηθεί» ( κη΄13 ) . Όλοι οι προφήτες και ιδιαίτερα ο Δαβίδ, συστήνουν την εξομολόγηση , αφού τη μετάνοια ακολουθεί η εξομολόγηση. Έτσι , αυτοί που προσέρχονταν στον Ιορδάνη, στον Κήρυκα της Μετανοίας, τον βαπτιστή Ιωάννη, προηγουμένως εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους. Ας δούμε τους λόγους του Ευαγγελιστή: «Τότε προσέρχονταν σ’ αυτόν από τα Ιεροσόλυμα, από όλη την Ιουδαία, καθώς και από όλα τα περίχωρα του Ιορδάνου, και βαπτίζονταν στον ποταμό Ιορδάνη από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, εξομολογούμενοι τις αμαρτίες τους» ( Ματθ. γ΄6 ) . Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η εξομολόγηση είναι θεία εντολή και ως τέτοια πρέπει να τηρείται, για τη σωτηρία των μετανοουμένων. Αυτή η εντολή έλαβε πρόσθετο κύρος στην Καινή Διαθήκη. Η εξομολόγηση έγινε η θύρα της εισόδου στον Χριστιανισμό και αυτό φανερώνεται επαρκώς από την εξομολόγηση των βαπτιζομένων στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη, του οποίου το βάπτισμα ήταν προεισαγωγή στον Χριστιανισμό, γιατί έλεγε: «Εγώ μεν σας βαπτίζω με νερό , σε βάπτισμα μετανοίας . Αυτός όμως; Που έρχεται μετά από μένα είναι ισχυρότερός μου και δεν είμαι ικανός ούτε τα υποδήματά Του να κρατήσω. Αυτός θα σας βαπτίσει με το πνεύμα το Άγιο και το πυρ της θείας Χάριτος» ( Μτ. γ΄ 11 ) . 
Αυτό μαρτυρείται επίσης και από τις Πράξεις των Αποστόλων ∙ γιατί διηγούμενος ο απόστολος Λουκάς τα σχετικά με την προσέλευση των Εφεσίων στον Χριστιανισμό, λέει ότι έρχονταν με σκοπό να εξομολογηθούν τις πράξεις τους και μάλιστα με πολύ θάρρος . Ιδού τα λόγια του αποστόλου: «Πολλοί τε τῶν πεπιστευκότων ἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶ ἀναγγέλλοντες τὰς πράξεις αὐτῶν.» ( Πράξ. ιθ΄ 18 ) . Η προσευχή «Πάτερ ημών» είναι ένα είδος συνεχούς και καθημερινής εξομολογήσεως∙ η αίτηση για άφεση των αμαρτιών μας είναι ομολογία των αμαρτιών μας.
Την εξομολόγηση συνιστά και ο απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος λέγοντας: «Να εξομολογείστε τα παραπτώματα σας ο ένας στον άλλον και να εύχεσθε υπέρ των άλλων, για να γιατρευθείτε, γιατί έχει μεγάλη δύναμη η δέηση του δικαίου και φέρνει θαυμαστά αποτελέσματα» ( Ιακ. ε΄ 16 ) . Ο δε ευαγγελιστής Ιωάννης συμβουλεύει: «Εάν ομολογούμε τις πράξεις μας, ο Θεός είναι πιστός στον λόγο Του ∙ θα μας συγχωρήσει και θα μας καθαρίσει από κάθε αδικία» ( Α΄ Ιω. , α΄ 9 ) . Η εξομολόγηση ως αρχαίο έθιμο της Εκκλησίας αναφέρεται από τον Ειρηναίο ( Κατά Αιρέσεων Α΄ 13 ) , από τον Τερτυλλιανό ( De poenitenciae 2, 4 , 9, 10 ), από τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα ( Στρωματείς Β΄12 ) , από τον Ωριγένη (ομιλία στο Λευιτικό Β΄ 4) και από τον Κυπριανό ( στην Επιστολή LVLIX ). 
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την εξομολόγηση αναγκαία και ωφέλιμη , γιατί αυτοί που εισάγονταν στα Μυστήρια της Ελευσίνας και της Σαμοθράκης, προηγουμένως εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους ( Πλουτάρχου, Αποφθέγματα ). Ο δε Σωκράτης συνιστούσε την εξομολόγηση ως σωτήρια πράξη : «Εάν κάποιος με αδικήσει , να είναι πρόθυμος να πάει εκεί που γρήγορα θα αποδώσει το δίκαιο∙ να σπεύσει στον γιατρό, ώστε να μην γίνει χρόνιο το νόσημα της αδικίας και εξασθενήσει ύπουλα την ψυχή , καθιστώντας την ανίατη» ( Πλάτωνος , Γοργίας)…
… Η εξομολόγηση πράγματι είναι θεία εντολή, διότι είναι υπαγόρευση της καρδιάς. Αυτός που αμάρτησε αισθάνεται βαριά την καρδιά του και δεν βρίσκει ανακούφιση αν δεν εξομολογηθεί το αμάρτημά του, αν δεν το ομολογήσει ενώπιον του Θεού .Η Αγία Γραφή αναφέρει ένα αρχαιότατο παράδειγμα, την εξομολόγηση του Λάμεχ, ο οποίος εξομολογήθηκε συντετριμμένος , εμπρός στις γυναίκες του, διότι εφόνευσε έναν άνδρα…
… Αυτός που δεν εξαγορεύτηκε τις αμαρτίες του δεν βρίσκει ποτέ ανάπαυση , γιατί ποτέ δεν εξοικειώθηκε με τον Θεό. Αυτός που δεν εξομολογείται τις αμαρτίες του βρίσκεται διαρκώς κάτω από το βάρος της ενοχής και μακριά από τον Θεό, γι’ αυτό και η ψυχή του θλίβεται και πονάει. Η ανώμαλη ηθική κατάσταση που επικρατεί στον αμαρτωλό , ο αδιάκοπος έλεγχος που προξενείται από την συναίσθηση της ψυχής που αναγνωρίζει την αμαρτία της και ζητάει ανακούφιση. Η ψυχή αναζητάει την εξομολόγηση, γιατί γνωρίζει τη θεία εντολή ∙ γιατί κατάλαβε ότι αυτή είναι το μόνο μέσον συμφιλιώσεως και συνδιαλλαγής με τον Θεό, τον οποίο συναισθάνεται ότι εξόργισε και επιζητεί να Τον ευχαριστήσει για να μην την αποστραφεί, αλλά να γίνει ελεήμων σε αυτήν και να της συγχωρήσει τις αμαρτίες.
όπως η εξομολόγηση είναι εσωτερική ορμή, έτσι και η καταλλαγή με τον Θεό είναι εσωτερική προτροπή που υποκινεί προς αυτόν τον σκοπό, γιατί η ψυχή συναισθάνεται ότι αμάρτησε προς τον Θεό και οφείλει να προσεγγίσει τη θεία αγάπη για να θεραπευτεί. Η Εκκλησία είναι η μόνη που έλαβε την εξουσία να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον θεό και να επιφέρει τη θεραπεία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εκείνος που αμάρτησε πρέπει να προστρέξει στην Εκκλησία. Μόνο αυτή έχει τη δύναμη να τον συμφιλιώσει με τον Θεό. Το μαρτυρούν το έργο και η αποστολή της Εκκλησίας, όπως θα αποδείξουμε στα επόμενα κεφάλαια. 

Πηγή: «Περί επιμελείας ψυχής
ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ»
Απόδοση στη Νέα Ελληνική:
Ευανθία Χατζή
Επιμέλεια κειμένου- Επίμετρο:
Γιώργος Μπάρλας
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ;

Για ένα θαυμαστό γεγονός στους Άγιους Τόπους κάνει λόγο το ιστολόγιο kaiomenivatos.blogspot.gr.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

Μεγάλο πρόσφατο θαύμα στους Αγίους Τόπους!

Μία Ελληνίδα προσκυνήτρια, επισκέφθηκε πρόσφατα τους Αγίους Τόπους.
Έβγαλε διάφορες φωτογραφίες μέσα στο Ναό της Αναστάσεως και σε άλλα προσκυνήματα.


Όταν γύρισε στην Ελλάδα, έδωσε το φιλμ για εμφάνιση. Κατά την διάρκεια των φωτογραφήσεων, δεν παρατήρησε  να γίνεται κάτι ιδιαίτερο στις λήψεις που έκανε. Έβλεπε κανονικά τους χώρους, τα αντικείμενα και τα πρόσωπα που εστίαζε με την φωτογραφική της μηχανή. Κατά την εμφάνιση όμως του φιλμ στο φωτογραφείο, σε μία από τις φωτογραφίες (οι πληροφορίες αναφέρονται μέσα στο Ναό της Αναστάσεως), όπως βλέπετε....εμφανίστηκε ο Χριστός!

Αν προσέξετε καλά, θα δείτε τα σημάδια με αίμα στις παλάμες Του, από την Σταύρωσή Του. (Δυστυχώς στην φωτοτυπία και στην σάρωση, χάνονται λεπτομέρειες και η ζωντάνεια χρωμάτων της πρωτότυπης φωτογραφίας).



Η φωτογραφία αυτή έγινε ανάρπαστη. Το θαύμα αυτό, το γνωρίζουν πλέον αρκετοί λαικοί, Πατέρες και Γέροντες.

Απέναντι από το Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, βρίσκεται το Μετόχι της Γεθσημανή με την αγία εικόνα του σκηνώματος της Παναγίας από την Κοίμησή Της. Ο πατήρ Νεκτάριος και φύλακας του συγκεκριμένου προσκυνήματος, έχει αναρτημένη αυτήν την εικόνα σε ένα ταμπλώ μαζί με άλλες φωτογραφίες, μέσα στο εκκλησάκι απέναντι από την πόρτα όπως εισερχόμαστε στο ναίσκο. Αν σας αξιώσει ο Κύριος να προσκυνήσετε στους Αγίους Τόπους, μπορείτε να την δείτε και εκεί.

"ΕΙΔΑ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΟΤΙ ΟΛΗ ΜΑΣ Η ΖΩΗ, ΕΡΓΑ, ΛΟΓΙΑ, ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ, ΚΑΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΛΟΓΟ"

π.Ιάκωβος Τσαλίκης

Όταν είχε κοιμηθεί ο Γέροντας μου, ο πατήρ Νικόδημος, είπα στην προσευχή μου, που να πήγε άραγε η ψυχή του;

Τότε είδα, όχι σε όνειρο, αλλά πνευματικό τω τρόπω, ότι με φώναξε ο Γέροντας μου να του πάω τα κλειδιά της Μονής γιατί ήρθε ο Μέγας Αρχιερέας !

Πήγα λοιπόν έξω από την πόρτα του κελιού, που είναι πάνω από την είσοδο της μονής, κι όταν έφτασα κοντά, ακούω ομιλίες, ερώτηση, απάντηση.
Μέσα γινόταν ανάκριση, εξέταση.
Χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα στο δωμάτιο και τι να δω!!!

Ο Γέροντας μου στεκόταν όρθιος, ξεσκούφωτος με το κεφάλι κατεβασμένο και τα χέρια σταυρωμένα με πολύ φόβο και ευλάβεια.

Απέναντι του ήταν ο Μέγας Αρχιερέας καθήμενος επί θρόνου. Ο θρόνος ήταν μετέωρος ένα μέτρο πάνω από το δάπεδο. Το πρόσωπο του έλαμπε. Χρυσό, σαν καθαρό κερί, δεν μπορώ να το περιγράψω παιδί μου.

Στα γόνατα του ήταν ανοιχτό ένα βιβλίο και μέσα ήταν γραμμένη η ζωή του Γέροντά μου. Ρωτούσε ο Μέγας Αρχιερέας και απαντούσε ο Γέροντας μου.

Μόλις μπήκα μέσα σταμάτησε η ανάκριση, πήγα στον Γέροντα μου, του έβαλα μετάνοια και του έδωσα τα κλειδιά της Μονής.

«Γέροντα, έφερα και τα κλειδιά της Λειψανοθήκης μην τυχόν θελήσει ο Αρχιερέας να προσκυνήσει τα Αγια Λείψανα», του είπα. Ο γέροντάς μου, τα πήρε.
Ήθελα να βάλω μετάνοια και στο Μέγα Αρχιερέα, αλλά δεν μου είπε τίποτε ο Γέροντας μου κι επειδή ήμουν υποτακτικός, δεν μπορούσα να κάνω κάτι χωρίς ευλογία.
Έτσι βάζοντας μετάνοια στον Γέροντα μου και υποκλινόμενος από μακριά στον Μέγα Αρχιερέα, βαδίζοντας προς τα πίσω, χωρίς να γυρίσω την πλάτη μου, βγήκα από το δωμάτιο.
Αμέσως μόλις βγήκα άρχισε πάλι η ανάκριση...

Είδα, παιδί μου, ότι όλη μας η ζωή, έργα, λόγια, σκέψεις είναι γραμμένα, καί θα δώσουμε για όλα λόγο.
Όσο για τον Γέροντά μου πληροφορήθηκα ότι η ψυχή του πήγε πολύ καλά."

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Από το βιβλίο: "ΛΟΓΟΙ ΑΘΩΝΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

 ( Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Ἀναγνωστόπουλου )

Ὅταν ἤμουν ἐφημέριος στόν Ἅγιο Ἀθανάσιο Εὐόσμου Θεσσαλονίκης, μοῦ εἶχαν διηγηθῆ μία φοβερή ὀπτασία ἑνός εὐλαβεστάτου Ἱερέως, τήν ὁποία ἀξιώθηκε νά δῆ ἐν ἐκστάσει ψυχῆς, στό δωμάτιό του, ἐνῶ διάβαζε μέ πολλή κατάνυξι τίς Εὐχές τῆς Θείας Μεταλήψεως, διότι σέ λίγο θά πήγαινε στόν Ναό του, γιά νά  λειτουργήση.

     Ξαφνικά βλέπει τόν ἑαυτό του νά βρίσκεται μέσα στήν Ἐκκλησία καί μάλιστα ἱερουργοῦντα. Κατά τόν Καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων «εἶδε» μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς του μιά ὑπέρλαμπτρη στήλη οὐρανίου φωτός νά καλύπτη τά Τίμια ἁγιασθέντα Δῶρα καί ταυτόχρονα ἕνα Βρέφος, ἑνός περίπου ἔτους, νά ἐμφανίζεται ξαπλωμένο μπροστά ἀπό αὐτά μέ τόση ἐκθαμβωτική ἀκτινοβολία, πού ξεπερνοῦσε κι αὐτή τή λάμψι τοῦ ἡλίου. Τόν δέ ἑαυτό του τόν «εἶδε» νά λαμπροφορῆται ἀπό τίς θεϊκές ἀκτῖνες τοῦ Θείου Βρέφους.

    

 Καί ἦλθε ἡ φοβερή στιγμή τῆς Θείας Κοινωνίας. Καί τότε -ὧ, τοῦ παραδόξου θαύματος!- ὁ ἱερεύς ἀσπάσθηκε τό Θεῖον Βρέφος κι Ἐκεῖνο τόν Ἱερέα. Εὐθύς ἀμέσως τοῦ ἐφάνη…μήπως τρελλάθηκε; μήπως πλανήθηκε;…Ὄχι! Τοῦ ἐφάνη ὅτι ἔτρωγε τό Θεῖον Βρέφος, ἀλλά καί τό Βρέφος Ἰησοῦς Χριστός κατέτρωγε τόν Ἱερέα, ὁ ὁποῖος ἐχριστοφορεῖτο καί ἐθεώνετο λαμπροφόρως, ἐνῶ παρέμειναν καί οἱ δύο τελείως ἀκέραιοι!...

     Ξαφνικά ἀκούει τήν γλυκύτατη φωνή τοῦ Θείου Βρέφους νά λέγη: «Τοῦτο ἐστί τό Σῶμα μου…καί τοῦτο ἐστί τό Αἷμα μου…εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν»! Καί εὐθύς ἀμέσως ἐν μέσῳ οὐρανίων ἀκαταλύπτων ψαλμωδιῶν ἀπό μυριάδες ἀγγελικές φωνές ὁ Δεσπότης Χριστός καί Θεός καί Σωτῆρας τοῦ κόσμου, ἀγκαλιάζει τόν Ἱερέα καί ἀναλαμβάνεται μαζί του εἰς τούς οὐρανούς…

     Ἀνήρχοντο ἀκολουθούμενοι ἀπό τίς χιλιάδες ψυχές «ζώντων τε καί κεκοιμημένων» πού μνημονεύθησαν κατά καιρούς στήν Ἱερά Πρόθεσι ἀπό τόν ἐν λόγῳ ἁγιασμένο παππούλη.

     Κατόπιν ὅλων αὐτῶν ὁ εὐλαβέστατος Ἱερεύς «ἐλθών εἰς ἑαυτόν» καί μή ἀντέχοντας τήν θεία εὐφροσύνη τῆς ἀκαταλήπτου θεωρίας, ἔπεσε κάτω σχεδόν λιπόθυμος. Καί ἀπό ὅ,τι εἶπαν, φαίνεται ὅτι ἀδιαθέτησε γιά μέρες πολλές…

     Τό τί ἔγινε μετά δέν ἔμαθα. Οἰκτείρω ὅμως τόν ἑαυτό μου, πού ἀδιαφόρησα νά μάθω περισσότερα γιά τόν εὐλογημένο ἐκεῖνον Ἱερέα. Νά ψάξω νά τόν βρῶ, γιά νά πάρω τήν εὐχή του

                                    Γιά τή συκοφαντία

Του αγίου Μαξίμου

Όταν δουν οι δαίμονες ότι καταφρονούμε τα πράγματα του κόσμου, με σκοπό να αγαπήσουμε την αρετή και το Χριστό, τότε ξεσηκώνουν εναντίον μας συκοφαντίες, για να μισήσουμε τους συκοφάντες, μην υποφέροντας τη λύπη.

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος από τη συκοφαντία, είτε στην πίστη του είτε στη διαγωγή του συκοφαντείται κάποιος. Και κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος και απαθής μπροστά στη συκοφαντία, παρά μόνο εκείνος ο οποίος στρέφει το βλέμμα του στο Θεό, όπως η Σωσάννα (Δαν. Σωσ.: 35, 60, 62).

Μόνο Εκείνος μπορεί να μας λυτρώσει από τις δύσκολες περιστάσεις, όπως έκανε και στην περίπτωση της Σωσάννας, και να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα.

Όσο εσύ προσεύχεσαι με την -ψυχή σου-  για χάρη εκείνου πού σε συκοφάντησε, τόσο και ο Θεός πληροφορεί (για την αθωότητά σου) όσους σκανδαλίστηκαν (λόγω της συκοφαντίας)

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΡΡΗΣΗ ΑΓΙΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ ΠΡΙΝ 8 ΑΙΩΝΕΣ!

Οι προρρήσεις και η θρησκευτικοί θρύλοι γύρω από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα κυριαρχούν την επαύριο των γεγονότων αυτών, ενώ γενικά έντονη είναι η ανάμιξη "θεϊκών" στοιχείων στα εγκόσμια όταν συμβαίνουν καταστάσεις όπως αυτές που βιώνουμε στην Κριμαία.

Ήδη είδαμε ότι πολλές Άγιες εικόνες στην Ουκρανία και την Ρωσία έχουν δακρύσει, ενώ μια πρόρρηση για την τύχη της Κριμαίας του Αγίου Αγαθάγγελου δείχνει ότι επιβεβαιώνεται στις μέρες μας, μετά από 8 αιώνες!

Ας δούμε το ακριβές κείμενο της σχετικής πρόρησης:
«Ήκουσα φωνή υπό της Άρκτου (ρωσική αρκούδα, άρκτος στα αρχαία σημαίνει αρκιύδα) ερχομένης, λεγούσης ούτω: Ρωσία, ξύπνησεν γε ουν εκ του ύπνου (πράγματι έχει ξυπνήσει από τον βαθύ λήθαργο της περιόδου Γέλτσιν και διεκδικεί τα πρωτεία γι ακόμα μια φορά). Προς εσέ ο λόγος του Αγγέλου και εν τη πρωία του ηλίου αμπλησθήσεται ελαίου η λάμπα σου και πρίν ο ήλιος φανή εν τω ανατολικό ζωδίω, συ μεν εκμανής έση.

Ω φίλη, ιδού τα αριστοπολεμικά σου όργανα (σ.σ.: εννοεί όπλα προηγμένης τεχνολογίας), πληρούσι τους αιθέρας μελωδίας (σ.σ.: μιλάει για πολεμικά αεροσκάφη).

Οι πολεμισταί και οι ήρωες σου ψάλλουσι τα νικητήρια, προσκαλούντες σε αναμορφώσαι τον πλανήτην (ως προστάτιδα της Ορθοδοξίας θα αναμορφώση τιν πλανήτη. Όπως έχει προφητευθεί από τους Αγίους και τους Γέροντες της Ορθοδοξίας θα υπάρξει η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας που θα αλλάξει όλον τον πλανήτη, πριν τα τελικά καταραμένα χρόνια του Αντιχρίστου).

Επί τε την χερσόνησον (σ.σ.: χερσόνησος της Κριμαίας) έξεις νίκην και διαβείσα την Ματαιώτιδα λίμνη καταθραύσεις την Ταυρικήν (σ.σ.: πάλι η Κριμαία) και τα πέριξ μέρη των Σκυθών».

Σημειώνουμε ότι η αρχαία Σκυθία είναι η τωρινή Ουκρανία και οι δυτικοί Ουκρανοί είναι απόγονοι των Σκυθών ως μείξη Χαζάρων και Γερμανών.

O "Αγαθάγγελος" είναι ένα χριστιανικό κείμενο που φέρεται ότι γράφτηκε από τον ιερομόναχο Αγαθάγγελο και μετάπειτα Άγιο, το 1279 στη Μεσσήνη της Σικελίας.

Να και τι λέει Ο ΙΔΙΟΣ αυτός ο μυστήριος Αγαθάγγελος για τον εαυτό του: «Εγώ ο Ιερώνυμος Αγαθάγγελος, ομολογητής, Ιερομόναχος της του Μεγάλου Βασιλείου τάξεως, γεννημένος εν Ρόδω της Ροδοννήσου, τω ΟΘ΄ [79ο] έτει της ηλικίας μου, εν ημέρα Κυριακή του Μαρτίου, επονομαζομένη της Ορθοδοξίας, ήτις εστίν η πρώτη της αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής τω ΑΣΟΘ [1279] έτει εν Μεσσήνη της Σικελίας ευρισκόμενος και παρηνωχλημένος πολλάκις υπό πολλών και διαφόρων νυκτερινών οπτασιών, τέλος εις αυτήν την αγίαν Κυριακήν, προς την αυγήν, ήκουσα τινός τρομερωτάτης φωνής εξερχομένης εκ μέρους της Ανατολής, ως από λυπηράς και φρικτής σάλπιγγος θαλασσινής»...

TΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΠΡΟΕΙΔΕ ΤΟ 2005 Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ

Μια πραγματική ιστορία
Της Σοφίας Προκοπίδου, δημοσιογράφου, αυτόπτη μάρτυρα της ιστορίας

Το 2005 στο γραφείο του Γ. Προξένου της Ουκρανίας  στη Θεσσαλονίκη μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου μάτωσε. Ίσως ήταν προειδοποίηση  .. ίσως από τότε μας μίλησε  για τα σημερινά οδυνηρά γεγονότα…
Μετά από 9 χρόνια αποφάσισα να  δημοσιεύσω αυτήν την ιστορία  γιατί η εικόνα με ήθελε αυτόπτη μάρτυρα.. και οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι από το αρχείο μου.


Ήταν Παρασκευή, 23 Απριλίου 2005, ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος Γεώργιος Τροπαιοφόρος. Το Πάσχα έπεφτε αυτήν τη χρονιά  1η Μάιου.
Ο καιρός ηλιόλουστος και χαρούμενος, θύμιζε καλοκαίρι…. Ήμουν ακόμα σπίτι . Κτύπησε το κινητό μου  και ήταν ο τότε Γενικός Πρόξενος της Ουκρανίας Βλαντιμίρ Ανατόλιεβιτς Σκούρωφ, ένας διπλωμάτης  αλλά και επιστήμονας - βυζαντινολόγος. Την ελληνική γλώσσα την μιλάει άπταιστα, είναι άνθρωπος πνευματικός, ταπεινός, αγαπητός ..

-         Σόφια, μπορείτε να έρθετε στο γραφείο μου, άλλα  τώρα.
-         Ναι , μπορώ, του απάντησα με μια περιέργεια… Έγινε τίποτα;
-         Θα σας πω από κοντά, αλλά πάρτε μαζί σας την φωτογραφική σας μηχανή.

Σε κανένα δεκάλεπτο  έφτασα στο προξενείο , στα Λαδάδικα. Ανέβηκα στο δεύτερο όροφο. Με αποδέχθηκε φιλικά στο διάδρομο και αμέσως με οδήγησε στο γραφείο του.

Κάθισα χωρίς να κοιτάω γύρο –  ήμουν όλο προσοχή.
"Έγινε κάτι, που ακόμα δεν το είπα  με κανένα , εκτός από έναν κοντινό μου φίλο, Πρέσβη στη Γαλλία.

Λοιπόν, την  Τετάρτη ήρθε στην Ελλάδα ο Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, (σς. τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης)  για να πάει για προσκύνημα στο  Άγιο Όρος). Πριν πάω  στο αεροδρόμιο, - συνεχίζει,  πέρασα από  το γραφείο μου για λίγο και είδα την εικόνα μου στον τοίχο με  γραμμές  αίμα ή σαν το αίμα που «έσταξαν», κατέβηκαν από το εκείνο το μέρος της εικόνας , όπου ήταν η ζωγραφισμένη λίμνη αίματος του σκοτωμένου δράκου.
 Και ο κ. Σκούρωφ μου δείχνει στον τοίχο αριστερά από την καρέκλα του, την εικόνα του Αγίου Γεωργίου που δεν την πρόσεξα  όταν μπήκα στο γραφείο του, γιατί είναι συνηθισμένο στην Ελλάδα να βλέπεις στους τοίχος των γραφέων  μια εικόνα αγίου.

Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει το δράκο με τροπαιοφόρο και από το μέρος της «λίμνης του αίματος» του  σκοτωμένου δράκου κατεβαίνουν περίπου τέσσερις  γραμμές μέχρι κάτω στο πάτο. Χρώμα κόκκινο – καφέ, χρώμα του ξηραμένου αίμα…

Από την ιστορία ξέρουμε ότι η απεικόνισή του, που τον παριστά πάνοπλο και έφιππο να σκοτώνει έναν τρομερό δράκο, είναι αρχέτυπη και έχει μεγάλη αποτρεπτική σημασία. Όπως ο Άι-Γιώργης σκοτώνει τον δράκο, έτσι πιστεύει ο λαός μας ότι θα συνθλίψει και τους εχθρούς που επιβουλεύονται τα εδάφη και την ελευθερία μας.
«Εμένα και εγώ άναυδος, είπε  ο Βλαντίμιρ Ανατόλιεβιτς, αλλά δεν είχα ούτε λεπτό να ασχοληθώ με την εικόνα, έφυγα γρήγορα για το αεροδρόμιο. Αποδεχτήκαμε τον κ. Γιανουκόβιτς , τον συνόδευα  στον Άγιο Όρος. Την νύχτα προς την Πέμπτη κοιμηθήκαμε εκεί στο μοναστήρι. Εγώ όλο σκεφτόμουν την εικόνα, αλλά δεν  μίλησα σε κανέναν.

Την Πέμπτη , εκεί στην  τραπεζαρία που ήμασταν μαζί με μοναχούς, με πλησιάζει ένας γέροντας και λέει: «Ξέρω, μάτωσε η εικόνα σου στο γραφείο, ο Θεός σας λέει έρχονται δύσκολα χρόνια…"   Εμένα με συγκλόνισε το γεγονός που ΞΕΡΕΙ για την εικόνα, ενώ εγώ δεν πρόλαβα ακόμα να το πω σε κανέναν!"

Μετά εξαφανίστηκε ο γέροντας και εγώ όσο και να προσπαθούσα να τον δω ξανά δεν τον έβρισκα, έψαχνα με τα ματιά μου, αλλά   σαν να μη θυμόμουν και το πρόσωπο του…  Ήμουν, βέβαια, μέσα στο άγχος των υποχρεώσεων μου ως Γενικός Πρόξενος …"
Μόλις γύρισε ο Γενικός Πρόξενος στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της Πέμπτης, αμέσως μίλησε με τον φίλο του, στο Παρίσι,  ο ποίος του ζήτησε να του στείλει τις φωτογραφίες να δει με τα ματιά του το θαύμα».
Τελείωσε την ιστορία ο Βλαντίμιρ Ανατολιεβιτς και εγώ, συγκλονισμένη, σηκώθηκα, άρχισα να φωτογραφίζω …. Με προσοχή σήκωσα την εικόνα και …δεν είχε τίποτα πίσω της, ούτε στον τοίχο..κάτι που να έδειχνε , ότι οι γραμμές ήταν φτιαγμένες από κάποιον… 

Οι γραμμές ξεκινούσαν ακριβώς από κει που ήταν μαζεμένο αίμα του  δράκου (Φώτο)… Είχαν κατέβει μέχρι και το  πάτο, όπου  μαζεύτηκε  μια  ποσότητα… Δυστυχώς αυτό δεν το φωτογράφισα, με εμπόδιζε το ασήκωτο γραφείο που ήταν κολλημένο στον τοίχο, και επίσης δεν έκανα καμιά φωτογραφία με γενικό πλάνο του γραφείο του. Δεν τόλμησα, μόνη μου αποφάσισα ότι "δεν πρέπει" ..., αλλά αν τον ρωτούσα; ίσως θα μου έλεγε "ναι"..
«Γιατί επιλέξατε έμενα να βγάλω τις φωτογραφίες;  Μήπως θέλετε να το δημοσιεύσουμε ;» τον ρώτησα.  «Όχι, με τίποτα , δεν χρειάζεται, απλά θέλω όσο πιο γρήγορα γίνεται  να στείλω τις φωτογραφίες  στο φίλο μου», είπε.
Την ίδια χρονιά, στις 11 Νοεμβρίου  σκοτώθηκαν στο τροχαίο  στο Μαλιακό οι γονείς μου , ο Βάνια και η Βάλια ...και η νονά μου Ντάντα μαζί τους. ... Δεν έδωσα σημασία, ότι έχει σχέση με την εικόνα, γιατί ένας ιερέας που ρώτησα, μου είπε ότι το συμβάν δεν είναι θαύμα, αλλά μια πραγματικότητα, μια είδηση από τον Θεό, και αφορά την χώρα που εκπρόσωποί ο Πρόξενος, αφού έγινε στο γραφείο του... Αλλά τελικά είχε σχέση και με τη δική τη τραγωδία της οικογένειας μου...

Πέρασαν 9 χρόνια από τότε…

Από το 2010 ο  Βλαντίμιρ Ανατόλιεβιτς Σκούρωφ   είναι  Πρέσβης της Ουκρανίας στην Αθήνα. Μετά τη Θεσσαλονίκη  υπηρέτησε στο υπουργείου παιδείας της Ουκρανίας υπεύθυνος για την παιδεία των μειονοτήτων, μετά εκπροσωπούσε τη χώρα του  στην Παλαιστίνη, που πίρε  και την εικόνα μαζί του.

«Πριν φύγω από τη Θεσσαλονίκη  ήθελα να την αφήσω στο Άγιο Όρος, αλλά οι γέροντες μου είπαν ότι ανήκει σε μένα, και πρέπει να την κρατήσω, μια και την αγόρασα εγώ, τότε σε ένα μαγαζί με εικόνες στα Μετέωρα που πήγα εκδρομή. Είναι μια απλή εικόνα, δεν είναι χειροποίητη, λίγα χρήματα πλήρωσα»

Ο ιδιόκτητης του μαγαζιού έμαθε για την ματωμένη εικόνα και την ζήτησε  πίσω.
«Αλλά εγώ δεν την έδωσα. Την κράτησα…»  Σήμερα η εικόνα βρίσκεται στο σπίτι του,  στο Κίεβο.Και αναφέροντας στα σημερινά γεγονότα στη χώρα του είπε: «Μακάρι, να μη ζήσουμε  χειρότερα από αυτά που επιβιώνουμε αυτές τις ήμερες». Μακάρι ο Άγιος Γεώργιος να σκότωνε το δράκο του πολέμου!"
Ο Άγιος συχνά λέγεται ότι εθεάθη να καθοδηγεί τα στρατεύματά μας σε νικηφόρες μάχες. Ο Άγιος Γεώργιος, αν και καβαλάρης, είναι προστάτης του πεζικού και εορτάζει 23 Απριλίου…

Θεσσαλονίκη 4 Μαρτίου 2014.

ΔΕΚΑΔΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΛΑΙΝΕ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

σχόλιο Γ.Θ : Αν δεν λιώσουμε τα κομποσκοίνια σήμερα για τα Ορθόδοξα αδέρφια μας, δεν θα τα λιώσουμε ούτε αύριο που οι ρυθμιστές της νέας τάξης έχοντας ξεμπερδέψει με την Ρωσία θα στρέψουν τα σατανικά τους μάτια σε εμάς και στην καρδιά της Ορθοδοξίας.
Προσευχηθείτε με πόνο καρδιάς για τα αδέρφια μας.

Σε πολλές μονές των δύο ορθόδοξων χωρών παρατηρείται έντονα αυτό το διάστημα αυτό το δυσεξήγητο φαινόμενο.Πολλοί μιλούν για σημείο αλλά και για παγκόσμια επερχόμενα γεγονότα.
Μέσα και στις δυο χώρες το φαινόμενο παρατηρείται σε εικόνες μιας δωδεκάδας  μονών, λέει ο Tomasz Terlikowski σε πολωνικό ορθόδοξο site. Η τηλεόραση τόσο στην Πολωνία όσο και στη Ρωσία παρουσιάζει εκτενή ρεπορτάζ για το θέμα. Αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι παρατηρείται ένας συγχρονισμός στην εκδήλωση του φαινομένου.
“Μπορεί να προοιωνίζει άσχημες εξελίξεις;” αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου αφού στην Ορθόδοξη Εκκλησία ανάλογα σημεία ερμηνεύονται ως θεοσημείες και υπερφυσικά γεγονότα που καλούν σε μετάνοια και προδικάζουν δύσκολους καιρούς. Οι δακρυροούσες εικόνες θεωρούνται θαυματουργές και αποτελούν μέρος της Ορθόδοξης παράδοσης ενώ τιμώνται ιδιαίτερα από τους πιστούς.
Δακρυροούσες εικόνες αυτή τη στιγμή υπάρχουν σε Rostov-sur -le-Don ,Οδησσό, Rivne , Novokuznetsk .
Ανάλογα φαινόμενα τέτοιας κλίμακας είχαν παρατηρηθεί μόνο τις παραμονές της εκδήλωσης της Οκτωβριανής Επανάστασης και πριν την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Πρόκειται για σημείο επερχόμενου πολέμου;

Αν και οι ερμηνείες που δίνονται είναι κατά το δοκούν,- αναλόγως σε ποιά σκοπιά το βλέπει ο καθένας- και σ΄αυτήν την περίπτωση  πολλοί επιχειρούν να οικειοποιηθούν τη θεία δύναμη.
Ανάλογες θεοσημείες πολύ σοβαρού χαρακτήρα συνέβαιναν στην Δαμασκό επί σειρά ετών πριν την εκδήλωση του πολύνεκρου πολέμου.Όμως τους προφήτες, τα σημεία όπως και τους ποιητές σπάνια οι σύγχρονοί τους τους ακούνε και ακόμη πολύ λιγότερο όλοι είμαστε σε θέση να τους ερμηνεύσουμε.

το δεξί χέρι εμφανίζει αλλοίωση από την έκχυση δακρύων.Εικόνα της Αγ.Ελισάβετ

πηγή: fakt.pl (03/03/14)
πηγή

ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

Πρωτού σας διηγηθώ το περιστατικό που μου συνέβη, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε την επιστολή μου.

Με λένε Ευγενία Παππά, είμαι σαράντα τριών ετών κάτοικος Αθηνών. Έρχομαι εδώ και επτά χρόνια κάθε καλοκαίρι για διακοπές στο νησί σας με την παρέα μου και την αδερφή μου και κάθε χρόνο έρχομαι στο Μοναστήρι γιατί πίστευα και πιστεύω μέσα από την ψυχή μου στην θεϊκή δύναμη του Αγίου Σάβα.

Φέτος ωστόσο είχα ένα ατύχημα, που κόντεψε να μου στοιχίσει τη ζωή μου. Καθώς βρισκόμουν στην πισίνα του ξενοδοχείου, λιποθύμησα, γιατί αντιμετωπίζω πρόβλημα με το κεφάλι μου και βρέθηκα στον πυθμένα της.

Ύστερα από εκκλήσεις της παρέας μου, βρέθηκε κάποιος περαστικός, που μακάρι ο Κύριος και ο Άγιος Σάβας να είναι πάντα προστάτες του και μ' έβγαλε. Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι ότι άκουγα μια φωνή να μου λέει.

«Μην φοβάσαι κόρη μου, είμαι ο Άγιος Σάβας και θα σε σώσω. Η πίστη σου προς εμένα και τον θεό είναι τόσο μεγάλη και δεν θα πάθεις κανένα κακό» και καθώς με κρατούσε και ανεβαίναμε προς το βουνό, φώτιζε όλο το τοπίο. Τότε γύρισα τον κοίταξα και του είπα «Άγιε Σάβα μου δεν ήρθα εφέτος να σε προσκυνήσω» και εκείνος μου αποκρίθηκε «Δεν πειράζει κόρη μου, ήρθα εγώ σ' εσένα».

Αλλά και όλες τις ημέρες που νοσηλευόμουν στο Νοσοκομείο κάθε βράδυ τον έβλεπα στον ύπνο μου και μου έδινε θάρρος.

Επειδή πιστεύω ότι το γεγονός ότι έζησα οφείλεται κατά κύριο λόγο στην προστασία του Αγίου Σάβα, το μεγάλο το όνομά του, θέλησα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας.

Σας ευχαριστώ
Την ευλογία σας
Ευγενία Παππά

Καλή και ευλογημένη Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Το στάδιο των αρετών άνοιξε, όσοι θέλουν ν’ αγωνισθούν ας εισέλθουν..

Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα, οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄῤῥηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.

 Έντιμη νηστεία δεν είναι εκείνη που αποφεύγει μόνο τις τροφές, μα εκείνη που φυγαδεύει και τις αμαρτίες.
Νηστεύεις; Απόδειξε το δια των έργων σου. Πώς; Αν δεις φτωχό, να τον ελεήσεις. Αν δεις εχθρό, να συμφιλιωθείς μαζί του. Να νηστεύουν τα χέρια, παραμένοντας καθαρά από την αρπαγή και την πλεονεξία. Να νηστεύουν τα πόδια, ξεκόβοντας από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα. Να νηστεύουν τα μάτια και όλες οι αισθήσεις…
Ας νηστεύει και το στόμα από αισχρά λόγια και λοιδορίες. Διότι τι όφελος έχουμε, όταν απέχουμε από πουλερικά και ψάρια, δαγκώνουμε όμως και κατατρώμε τους αδελφούς μας;

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Η νηστεία έχει ηλικία ίση με την ανθρωπότητα, διότι ενομοθετήθηκε στον Παράδεισο. Η νηστεία έσβησε τη δύναμη του πυρός, έφραξε στόματα λεόντων, αναβιβάζει την προσευχή στον ουρανό. Η νηστεία είναι πρόοδος των οίκων, μητέρα της υγείας, παιδαγωγός των νέων, στολισμός των πρεσβυτέρων… Του νηστεύοντος οι οφθαλμοί είναι ήρεμοι, το βάδισμα σεμνό, το πρόσωπο σοβαρό, οι λόγοι του μετρημένοι, η καρδία του καθαρά… Αν θέλεις να κάνεις ισχυρό το πνεύμα σου, χαλιναγώγησε με νηστεία την σάρκα σου…
Ποια, όμως, είναι η σημασία της για τη δημόσια ζωή μας; Ολόκληρη την πόλη και όλο τον λαό τους επαναφέρει αμέσως στην τάξη, καταστέλλει τις κραυγές, απομακρύνει τις κακολογίες… Αν όλοι την παρελάμβαναν ως σύμβουλο σ᾿ αυτά που οφείλουν να πράξουν, τίποτε δεν θα εμπόδιζε να είχαμε βαθιά ειρήνη σ᾿ ολόκληρη την οικουμένη…
Κι ούτε πάλι ο βίος μας θα ήταν τόσο πολυστένακτος και γεμάτος κατήφεια, αν η νηστεία κυβερνούσε τη ζωή μας. Διότι είναι φανερό ότι θα δίδασκε σε όλους όχι μόνο την εγκράτεια των τροφών, αλλά την πλήρη αποφυγή και αποξένωση από τη φιλαργυρία, την πλεονεξία και από κάθε άλλη κακία.
Μην νομίσεις ότι η νηστεία περιορίζεται στις τροφές. Πραγματική νηστεία είναι η νηστεία των πέντε αισθήσεων. Τι το όφελος να νηστεύεις από τροφές και να ευρίσκεσαι σε φιλονικίες ή διαμάχες με τους δικούς σου, να κατατρώγεις τον αδελφό σου με την γλώσσα σου, να βλέπεις άσεμνα θεάματα, να ακούεις μουσική ή πράγματα που σε βλάπτουν και να μεθά η ψυχή σου όχι με οίνο, αλλά με θυμό!… Νηστεία πραγματική είναι η αποξένωση από τις κακίες.

Μέγας Βασίλειος

Το τέχνασμα της αγάπης ενός πνευματικού.

 

 

Στο εξομολογητήριο κάποιου πνευματικού ήρθε ένας πολύ βαριά αμαρτωλός. Άλλος με τόσα μεγάλα κρίματα δεν του είχε ξανατύχει. Καθώς λοιπόν τον άκουγε, κυριεύθηκε από φρίκη.

Αναταράχθηκαν τα σωθικά του. «Θεέ μου! Πω πω φρικαλεότητες! Τι ακούω! Τι σατανάς είναι τούτος»!
Δεν πρόλαβε ο δυστυχής ν’ αποτελειώσει και ο πνευματικός γεμάτος ταραχή του είπε:
- Σταμάτησε! Έχω φρίξει. Θα χάσω το μυαλό μου. Δεν είναι ανθρώπινες αμαρτίες αυτές. Σατανικές είναι. Φύγε! Η συγχώρησης σου έλειψε. Φύγε! Δεν μπορώ άλλο να σε ακούω. Φύγε!
Βγήκε από το εξομολογητήριο απεγνωσμένος. Τι να κάνει τώρα; Το μόνο που του είχε απομείνει στον κόσμο ήταν το έλεος του Θεού. Αφού όμως και η πόρτα αυτή έκλεισε, δεν του απέμεινε τίποτε. Αντικρίζοντας κάτω την θάλασσα σκεπτόταν την μόνη λύση: Να ορμήσει να πνιγεί! Να θέσει τέρμα στις τραγωδίες του!
Ο Θεός όμως είναι μεγάλος! Στην κατάσταση αυτή τον είδε κάποιος αγιαννανίτης μοναχός, που έτυχε να είναι και γνώριμός του!
- Ε! Τι συμβαίνει; Πώς είσαι έτσι; Τι έχεις;
Εκείνος δεν μιλούσε.
- Ε! Τι έπαθες; Γιατί δε μιλάς;
Με τα πολλά κατόρθωσε να μάθει τα καθέκαστα. Στενοχωρήθηκε, πικράθηκε η ψυχή του. Πώς να τον βοηθήσει; Σκέφθηκε πως μια μόνο λύση απέμενε, να τον οδηγήσει πάση θυσία στον παπα-Σάββα. Κουράστηκε πολύ, αλλά στο τέλος νίκησε.
Σαν τον αντίκρισε ο παπα-Σάββας κατάλαβε όλο του το δράμα. Ο αδελφός μου, σκέφτηκε, βρίσκεται στην άβυσσο. Για να τον ανεβάσω χρειάζεται να κατεβώ κι εγώ ως εκεί.
- Πνευματικέ, υπάρχει για μένα σωτηρία;
- Για σένα, αδελφέ μου; Για όλους υπάρχει σωτηρία. Η ευσπλαχνία του Θεού είναι πιο πλατιά από τον ουρανό και πιο βαθιά από την άβυσσο.
- Μπα! Για μένα τον αμαρτωλό δεν υπάρχει σωτηρία. Αδύνατο. Δεν υπάρχει για μένα.
- Για σένα; Αστείο πράγμα. Αφού, να σκεφθείς υπήρξε για μένα σωτηρία.
- Και τι αμαρτίες έκανες εσύ;;
- Μεγάλες, πολύ μεγάλες αμαρτίες.
- Τί μεγάλες! Ποιος μπορεί να έχει φταίξει στον Θεό σαν εμένα τον ταλαίπωρο!
- Και όμως! Να, κάποτε δεν πρόσεξα, παρασύρθηκα κι έπεσα στην εξής αμαρτία.
Και ανέφερε εδώ ο παπα-Σάββας κάποια σοβαρή αμαρτία. Ο άλλος τότε σαν να ζωντάνεψε. Πήρε θάρρος.
- Α! Πνευματικέ μου, την αμαρτία αυτή, έτσι ακριβώς, την έχω κάνει κι εγώ.
- Κι εσύ; Μην ανησυχείς. Ο Θεός θα σε συγχωρήσει. Αρκεί που το ομολόγησες
Ο παπα-Σάββας προχώρησε με τον ίδιο τρόπο. Το τέχνασμα πέτυχε απόλυτα. Ξεθάρρεψε ο δυστυχής και παρουσίασε με κάθε ειλικρίνεια όλο το θλιβερό κατάλογο των εγκλημάτων του. Του έδινε κουράγιο η ιδέα πως ο πνευματικός ήταν όμοιός του.
- Εγώ, του λέει στο τέλος ο παπα-Σάββας, μετανόησα και έκλαψα πικρά. Έχω δύο χρόνια τώρα που άλλαξα ζωή. Μου έβαλαν κανόνα μάλιστα να γίνω… πνευματικός. Το έκανα κι αυτό. Έκανα ελεημοσύνες. Έκανα νηστείες. Έγινα άλλος άνθρωπος.
- Κι εγώ, πνευματικέ μου, μετανοώ με όλη μου την ψυχή. Και νηστείες και ότι άλλο μου πεις θα το εφαρμόσω.
- Αφού αποφασίζεις ν’ αλλάξεις ζωή, σκύψε να σου αδειάσω την συγχωρητική ευχή, να σου εξαλείψει ο Θεός όλες τις αμαρτίες.
Έπειτα από λίγο ένας άνθρωπος φτερούγιζε από χαρά γιατί πέταξε από πάνω του δυσβάσταχτα φορτία. Συναντώντας στην σκήτη της Αγίας Άννης τον γνωστό του μοναχό του είπε:
- Μ’ έσωσες! Έγινα άλλος άνθρωπος.
- Να δοξάζεις τον Θεό.
- Καλός πνευματικός! Καλός! Πονετικός! Μόνο που ο καημένος έκανε στη ζωή του χειρότερα από μένα.
Ο άλλος που μπήκε αμέσως στο νόημα, του είπε:
- Χειρότερα από σένα; Να γελάσω λίγο! Αυτός, Χριστιανέ μου, ζει από μικρός στο Άγιον Όρος και είναι σωστός άγγελος. Γι’ αυτό αξιώθηκε να γίνει και ιερέας.
Ο άλλος έμεινε άναυδος. Τι συνέβαινε; Με τις εξηγήσεις που του έγιναν, κατάλαβε το τέχνασμα της αγάπης. Δοκίμασε μεγάλη έκπληξη. Πράγματι, έπειτα από το πλήγμα που του έφερε ο προηγούμενος πνευματικός δεν υπήρχε άλλος τρόπος να σωθεί από το χείλος της αβύσσου. Και από την στιγμή αυτή κορυφώθηκε μέσα του ένας απέραντος θαυμασμός και μια απεριόριστη αγάπη για τον υπέροχο γιατρό και θεραπευτή των ψυχών.
Από το Γεροντικό.

Η αγάπη και η συγχωρητικότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: μια συγκινητική ιστορία

Από ομιλία του πατρός Μεθοδίου Κρητικού
Ένας Ρουμάνος γέροντας μου διηγήθηκε την εξής ιστορία:
Κάπου στην Ισπανία σε ένα εξομολογητήριον υπάρχει ένας Εσταυρωμένος με περίεργη στάση, με το ένα χέρι καρφωμένο στο Σταυρό και το άλλο κατεβασμένο παράλληλα με το σώμα. Τον συνοδεύει μια μικρή ιστορία.
Παλιά βρισκόταν σε ένα εξομολογητήριον όπου εξομολογούσε ένας πνευματικός. Μία ημέρα,πήγε για εξομολόγηση ένας πιστός, ο οποίος με πόνο ψυχής του εξομολογήθηκε ένα βαρύτατο αμάρτημα. “Πω πω παιδάκι μου πώς το έκανες αυτό το πράγμα! Σε παρακαλώ να μην το ξανακάνεις” είπε ο ιερέας ο οποίος του διάβασε τη συγχωρητική ευχή έχοντας αποσπάσει την υπόσχεσή του ότι δε θα ξαναπέσει σε αυτό το μεγάλο αμάρτημα.
Μετά από κάποιο καιρό, ξαναήρθε ο πιστός. Μη μπορώντας να σηκώσει το βλέμμα του από το έδαφος αποκάλυψε στον εξομολόγο ότι ξανάπεσε στο ίδιο αμάρτημα παρόλες τις προσπάθειές του. Ο εξομολόγος αρχικά δεν ήθελε να συγχωρέσει τον πιστό. “Είναι πολύ μεγάλο το αμάρτημά σου, πήρα μεγάλη ευθύνη διαβάζοντάς σου τη συγχωρητική ευχή. Δεν ξερω αν πρέπει να σε ξανασυγχωρέσω.” Επειδή όμως ο πιστός έδειχνε μεγάλη μεταμέλεια, έκλαιγε, παρακαλούσε και έδινε υποσχέσεις ότι θα προσπαθήσει περισσότερο και δε θα ξαναπέσει στο αμάρτημα αυτό, πείστηκε και τον συγχώρεσε.
Μετά από αρκετό καιρό φάνηκε πάλι ο πιστός εκείνος. “Μη μου πεις!” Αναφώνησε ο ιερέας!Και όμως το είχε ξανακάνει. Όσα παρακάλια και αν έκανε με συντριβή ψυχής ο πιστός ο ιερέας δε δέχτηκε να τον συγχωρέσει. “Έχω πάρει ήδη μεγάλη ευθύνη, ρισκάρω την ψυχή μου και εσύ δε δείχνεις ότι θα μπορέσεις να μην το ξανακάνεις. Δε μπορώ να σε συγχωρέσω.” Ο πιστός επέμενε με κλάματα αλλά ο πνευματικός έμεινε ανένδοτος. Και αφού σηκώθηκε να φύγει απογοητευμένος ο πιστός, ο πνευματικός δέχτηκε ένα ισχυρό χτύπημα στην πλάτη και ακούστηκε μια αυστηρή φωνή:
“ΔΕ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ ΕΣΥ ΓΙ’ΑΥΤΟΝ!”
Τη συνέχεια την καταλαβαίνετε τόσο για τον πνευματικό όσο και για τον πιστό, που ένιωσε πραγματικά την αγάπη και τη συγχωρητικότητα του Χριστού μας.
Ο Εσταυρωμένος έμεινε σ’αυτή τη στάση για να θυμίζει αυτό το περισταστικό σε όσους Τον προσκυνούν μέχρι και σήμερα.
Η αγάπη του Χριστού μας μας καταδιώκει, ας ανταποκριθούμε, ας εξομολογηθούμε με ειλικρινή μετάνοια και ας κάνουμε φέτος την αρχή για να ζήσουμε την πραγματική Ανάσταση!
Αμήν!

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ,Μητροπολίτης Φλωρίνης π. ΑυγουστίνοςΚαντιώτης

 

Τα θαύματα στη ζωή μας (Θεϊκά και Σατανικά)

Θαύμα ονομάζουμε το ανεξήγητο εκείνο γεγονός, που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα σε μία κατάσταση, με ακατανόητο τρόπο. Κι εδώ όμως, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις της ζωής μας, υπάρχει η αλήθεια και η πλάνη, το γνήσιο και το κάλπικο, το ωφέλιμο και το επιζήμιο, που μας αναγκάζουν να χωρίσουμε τα θαύματα σε δύο κατηγορίες: Στα Θεϊκά, τα οποία προέρχονται από τις Ενέργειες της Χάρης του Θεού και στα ψευτοθαύματα (ή αλλιώς θαύματα εντυπωσιασμού), εκείνα δηλαδή που γίνονται μέσω της επίκλησης διαφόρων δαιμόνων.

Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε τα Θαύματα που δημιουργούν στην καρδιά του πιστού μία κατάσταση ειρήνης και χαράς, χωρίς όμως ποτέ να αποβλέπουν στην επίδειξη και τον εντυπωσιασμό. Στην περίπτωση αυτή, τα αίτια που έλκουν τη Χάρη του Θεού, δεν είναι άλλα από την Πίστη, την ταπείνωση και την αγάπη, τα οποία στολίζουν τις ψυχές εκείνων που προκαλούν αυτά τα Θαύματα, αλλά και κάποιων από εκείνους που γίνονται αποδέκτες τέτοιων Θαυμάτων.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό τους γνώρισμα, είναι η πνευματική ωφέλεια που επιφέρουν στα άτομα, καθώς και το γεγονός ότι εκδηλώνονται κατά τη συντριπτική τους πλειοψηφία, σε χώρους σχετικούς με τη Χριστιανορθόδοξη Πίστη (ορισμένα μάλιστα κάθε χρόνο και σε συγκεκριμένες ημερομηνίες), αναδεικνύοντας έτσι την Ορθοδοξία σε μοναδική σωστή και αληθινή Πίστη, του μοναδικού αληθινού Θεού.

Στις περιπτώσεις που δεν γίνεται κάτι τέτοιο, δηλαδή που τα Θαύματα αυτά δεν γίνονται σε χώρους σχετικούς με τη Χριστιανορθόδοξη Πίστη, ο Θεός και πάλι ενεργεί θαυματουργικά με τη Χάρη Του, θέλοντας να δείξει ότι δεν εγκαταλείπει τα πλάσματά του, ανεξάρτητα από τα πιστεύω τους και τις θρησκείες που μπορεί να ανήκουν και πως τα προσκαλεί πάντα με αγάπη, για να γνωρίσουν την Αλήθειά Του.

Στη δεύτερη περίπτωση τώρα, έχουμε να κάνουμε με το τάγμα του Εωσφόρου και τα όργανά του (με όσους δηλαδή το ακολουθούν).

Όπως θα δούμε και παρακάτω, τα φαινόμενα αυτά είναι καθαρά δαιμονικά και έχουν σαν απώτερο σκοπό τη δαιμονοποίηση των ανθρώπων, διαμέσου πάντα του εντυπωσιασμού που τους προκαλούν, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις αποφέρουν και μεγάλα χρηματικά ποσά ή ανταλλάγματα, σε εκείνους που τα πραγματοποιούν.

Ας ξεκινήσουμε όμως πρώτα να γνωρίσουμε τα Θαύματα, που προέρχονται από τις Ενέργειες της Χάρης του Θεού, μέσα από τα συγγράμματα του Ιεροδιακόνου Νεκταρίου του Ιεροσολυμίτη, ο οποίος περιγράφει και υποδεικνύει λεπτομερώς τα Θαύματα και τις τοποθεσίες, όπως επίσης και τις ημερομηνίες που τα περισσότερα από αυτά επαναλαμβάνονται.

«Μπορεί καμιά φορά να περνάει από το νου σου η εξής σκέψη. Υπάρχουν τόσες θρησκείες στη γη, Xριστιανοί, μουσουλμάνοι, βουδιστές, ινδουϊστές κ.λ.π. Ποιος έχει την Αλήθεια; Αλλά και οι Χριστιανοί είναι χωρισμένοι: Ορθόδοξοι, Παπικοί, Διαμαρτυρόμενοι... τι θα γίνουν οι άλλοι άνθρωποι; Εμείς μόνον κατέχουμε την Αλήθεια; Και σιγά-σιγά αυτή η συλλογιστική οδός μπορεί να οδηγήσει στους σκοτεινούς δρόμους της αμφιβολίας πρώτα και τέλος στο κανάλι της απιστίας. Εμείς όμως πέραν από μια θεωρητική απάντηση -που δεν είναι του παρόντος- σου προτείνουμε το εξής: Αν νομίζεις πως η Αλήθεια δια την Ορθόδοξη Πίστη είναι σημαντική υπόθεση, θα σου λέγαμε να κάνεις ένα ταξίδι το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα. Εκεί θα δεις με τα μάτια σου ένα συνεχιζόμενο θαύμα : Την Τελετή του Αγίου Φωτός. Αν και έχουν περάσει ολόκληροι αιώνες το θαύμα αυτό συνεχίζεται. Κάθε χρόνο το Άγιο Φως ανάβει μόνο του στον Πανάγιο Τάφο με Θεϊκή Δύναμη.

Η Επιστήμη, η Τεχνολογία και η Λογική, δεν μπορούν να δώσουν καμιάν εξήγηση στο φαινόμενο αυτό, δεδομένου ότι το θαύμα είναι υπέρ την φύσιν και δεν επιδέχεται έρευνα. Εκεί παρευρίσκοντο χιλιάδες προσκυνητές από όλον τον κόσμο, για να δουν το μεγάλο αυτό γεγονός. Τη στιγμή που το Άγιο Φως εμφανίζεται τρέχει σαν αστραπή, ή σαν περιστέρι ή φτερουγίζει στα σβηστά κανδήλια και τα ανάβει. Ή ανάβει τα κεριά Χριστιανών ξαφνικά, ενώ αυτοί βρίσκονται πολύ μακριά. Μόλις πρωτοεμφανίζεται έχει χρωματισμό γαλάζιο, διαφορετικό από το σύνηθες φως. Τα τρία πρώτα λεπτά το Άγιο Φως δεν καίει. Μπορείς να το ακουμπήσεις στο πρόσωπό σου, στα μαλλιά σου, μπορείς να το πιάσεις με τα χέρια σου χωρίς να πάθεις τίποτε. Βλέπεις Παπάδες να το βάζουν στα γένια τους και να μην πιάνουν φωτιά! Πρώτα όμως από όλα αυτά ο Ορθόδοξος Πατριάρχης, αφού λεπτομερώς ψαχθεί από Εβραίους Αστυνομικούς, εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο και εκεί προσεύχεται για να κατέλθει το Άγιο Φως. Και αφού εμφανισθεί όπως το περιγράψαμε, ανάβει ο Πατριάρχης ένα μάτσο από 33 κεριά και το δίδει στους πιστούς. Να σημειωθεί όμως, πως το Άγιο Φως ανάβει μόνο στον Ορθόδοξο Πατριάρχη! Όσες φορές επεχείρησαν εκπρόσωποι άλλων δογμάτων και θρησκειών να το λάβουν, το Άγιο Φως δεν άναβε! Όταν κατά το έτος 1517 μ.Χ. οι Άραβες κατέκτησαν τα Ιεροσόλυμα, οι Αρμένιοι εθεώρησαν το γεγονός τούτο μεγάλη ευκαιρία. Ηθέλησαν δια ληστρικού τρόπου να αρπάξουν από τους Ορθοδόξους το προνόμιο του Αγίου Φωτός. Επλησίασαν λοιπόν, τον Αγαρηνό Διοικητή της Αγίας Πόλεως και του προσέφεραν άφθονο χρυσό. Η αίτησή των προς τον Αγαρηνό Διοικητή ήταν να απαγορεύσει την είσοδο στους Ορθοδόξους το Μέγα Σάββατο, για να πάρουν εκείνοι το προνόμιο του Αγίου Φωτός. Λύπη και στενοχώρια αφάνταστη για τους Ορθοδόξους πιστούς. Το Μέγα Σάββατο ανέτειλε και ο Πανίερος Ναός της Αναστάσεως εκλείσθη για τους Ορθοδόξους. Ο Πατριάρχης και ο Ιερός Κλήρος παρέμειναν έξωθεν του Ιερού Ναού. Ο Πατριάρχης γονάτισε στη βάση της κεντρικής κολώνας στην είσοδο του Ναού της Αναστάσεως. Προσευχήθηκε και από εκεί ξεπήδησε το Άγιο Φως, ανοίγοντας μια μεγάλη σχισμή η οποία φαίνεται ως σήμερα (βλέπε "Είδα το Άγιο Φως" του Αρχιμανδρίτη Σάββα Αχιλλέως). Το όλο γεγονός που αφορά το Άγιο Φως, έχει προβληματίσει πολλούς και τους οδήγησε τελικά εις την Πίστιν προς τον Χριστόν και την Αλήθεια.

Θα θέλαμε να σου πούμε επίσης για το Όρος Σινά. Εκεί θα βρεις, στους βράχους του Σινά, ζωγραφισμένη την Καιομένη Βάτο του Μωϋσή. Σπάζοντας οποιαδήποτε πέτρα, βλέπεις αποτυπωμένη στο εσωτερικό της πέτρας τη Βάτο του Μωϋσή.

Θα μπορούσαμε επίσης να σου πούμε για το ψάρι «Γουλιανός», που ζει στη λίμνη Γεννησαρέτ και πάνω στο κεφάλι του (κάτω από το δέρμα), έχει αποτυπωμένη τη Βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό!

Ένα άλλο θαύμα που μπορείς να δεις, γίνεται στη Μονή του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα. Εκεί όταν πεθαίνουν οι καλόγεροι, το σώμα τους δεν παγώνει ούτε ξυλιάζει, ούτε μυρίζουν σαν τα πτώματα που συνήθως συμβαίνει στους νεκρούς. Δεν τους θάβουν στο χώμα σε μνήματα, αλλά απλώς τους τοποθετούν σε ένα δωμάτιο, όπως είναι. Εκεί στο δωμάτιο, ούτε μυρίζουν, ούτε σκουληκιάζουν κατά την αποσύνθεση και τελικά κατά θαυμαστό τρόπο, λιώνουν σιγά-σιγά οι σάρκες τους και μένουν μόνο τα γυμνά κόκαλα. Πώς το εξηγείς εσύ αυτό το φαινόμενο;

Αν θα πήγαινες στο Άγιον Όρος στη Μονή Ιβήρων, εκεί θα έβλεπες την κανδήλα της Παναγίας να κινείται μόνη της δια Θεϊκής Δυνάμεως, προκειμένου να προειδοποιήσει ότι κάτι κακό θα συμβεί στην Ελλάδα ή στον κόσμο. Οι κινήσεις γίνονται για αρκετές ημέρες, όπως συνέβη και προ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και το 1974 πριν εισβάλλουν οι Τούρκοι στην Κύπρο, αλλά και πολλές άλλες φορές.

Στην Πελοπόννησο και πιο συγκεκριμένα στη Βάστα Μεγαλόπολης, συναντάμε το Εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας, το οποίο έχει χτιστεί μεταξύ του 1050 και του 1100 μ.Χ. Στη στέγη του στέκουν θαυματουργικά 17 πλατάνια (όσα και τα χρόνια της Αγίας Θεοδώρας που μαρτύρησε εκεί), τα οποία ζυγίζουν όσο 18 αυτοκίνητα Mercedes, χωρίς όμως οι ρίζες τους και οι βαρύτατοι κορμοί τους να στηρίζονται στο έδαφος, παρά μονάχα πάνω στη στέγη! Ορισμένα από αυτά τα πλατάνια μάλιστα, υπερβαίνουν κατά δύο και πλέον φορές το ύψος της μικρής αυτής Εκκλησίας! Έχουν έρθει από όλο τον κόσμο επιστήμονες για να εξετάσουν αυτό το φαινόμενο και η απάντηση που όλοι έχουν δώσει είναι μία: "Πρόκειται για Θαύμα".

Επίσης κοντά στην Τρίπολη, στο Μοναστήρι της Παναγίας της Μαλεβής, βρίσκεται μια αρχαία εικόνα της Παναγίας, που συνεχώς και μυστηριωδώς εξέρχεται από εκείνη Άγιο Μύρο. Το άρωμα αυτού του Μύρου είναι αρίστης ποιότητος. Η ευωδιά του Μύρου είναι ασυνήθης και η διάρκειά της για πολλά χρόνια, ενώ τα δυνατότερα αρώματα σε 48 ώρες εξατμίζονται.

Η Επιστήμη αδυνατεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό και όσες φορές προσπάθησαν να χημίσουν το Μύρο της Παναγίας της Μαλεβής, σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, δεν μπόρεσαν να δώσουν καμιάν ικανοποιητική απάντηση. «Πού βρήκατε αυτό το άρωμα;» ρωτούσε ένας Βούλγαρος χημικός κάποιον Έλληνα που πήγε στη Βουλγαρία για να το χημίσει, χωρίς όμως να αποκαλύψει ότι ήταν το Μύρο της Παναγίας και όταν ο Έλληνας του εξήγησε, ο Βούλγαρος χημικός έμεινε άφωνος! Το Μύρο αυτό είναι θαυματουργό. Πολλοί άνθρωποι με βαριές και ανίατες αρρώστιες, όπως καρκίνο στον εγκέφαλο, στο λαιμό, στο αίμα, στην κοιλιά, μόλις έβαλαν και εχρίσθησαν με αυτό το Άγιο Μύρο, βρήκαν αμέσως τη θεραπεία τους!

Θα σου έλεγα για ένα θαύμα που γίνεται στη νήσο Χίο στην ακροθαλασσιά, εκεί που μαρτύρησε η Αγία Μαρκέλλα. Εκεί όταν ο Ιερέας διαβάζει την Παράκληση της Αγίας, το νερό της θάλασσας αρχίζει να βράζει σα να του έβαλε δυνατή φωτιά, γεμίζει ατμούς και φυσαλίδες. Όταν όμως η Παράκληση τελειώσει, υποχωρεί το βράσιμο και επανέρχεται το νερό στη φυσική του κατάσταση.

Άλλα θαύματα που με αυτά συνδέονται εντυπωσιακά και τρομακτικά γεγονότα, που έκαναν τους ισχυρούς της γης και τους απίστους να υποτάξουν τη βούλησή τους, σε κάποια άλλη αόρατη και ακαταμάχητη δύναμη, είναι αυτά που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν συμβεί σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Πιο συγκεκριμένα, έχουν καταγραφεί πολυάριθμα περιστατικά Ορθοδόξων Ναών που δεν γκρεμίζονται! Οι Εκκλησίες αυτές μόλις αντιμετώπισαν τον κίνδυνο κατεδάφισης, τον εξουδετέρωσαν με τρόπο που προκάλεσε δέος!

Αναφερόμαστε σε μία από τις πολλές αυτές περιπτώσεις, στην Εκκλησία της Αγίας Πέτκας (Παρασκευής), που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της Σόφιας στη Βουλγαρία. Το 1963 αποφάσισαν οι αρμόδιοι να πλατύνουν το δρόμο και έπρεπε το Εκκλησάκι που εμπόδιζε να κατεδαφισθεί. Μόλις το Συνεργείο κατεδαφίσεως ετοιμάστηκε και η μπουλντόζα πήγαινε να το γκρεμίσει, όταν πλησίασε στο Ναό αμέσως έσπασε κάτι στη μηχανή και σταμάτησε. Επιχείρησαν πολλές φορές να το γκρεμίσουν αλλά οι μηχανές της μπουλντόζας έσπαζαν, προτού να το πλησιάσουν! Εν τω μεταξύ ο υπεύθυνος της επιχειρήσεως, όταν πληροφορήθηκε όλα τα ανωτέρω και έμαθε τις λεπτομέρειες και τα συμβάντα, του εφάνησαν όλα αυτά ανοησίες. Αγριεμένος τότε άρχισε να φωνάζει με θυμό και αφού πήρε ο ίδιος την μπουλντόζα, έβριζε με μανία και εβάδιζε με ταχύτητα προς την Εκκλησία για να την κατεδαφίσει. Αλλά όμως προτού πλησιάσει τον τοίχο, αμέσως σπάζει η μηχανή και σταματάει αυτομάτως, ενώ ξαφνικά ευρέθηκε και ο ίδιος ΝΕΚΡΟΣ! Επέθανε την ίδια στιγμή! Τότε κατέλαβε όλους φόβος και τρόμος μπροστά στο υπερφυσικό αυτό φαινόμενο και δεν απέμενε τίποτε άλλο, παρά να υποχωρήσουν στην ακαταμάχητη αυτή δύναμη και να ανακαλέσουν τη διαταγή της κατεδαφίσεως. Και έτσι, ο Ναός έμεινε άθικτος μέχρι σήμερα.

Ένα μεγάλο θαύμα που κάθε χρόνο γίνεται στο Όρος Θαβώρ (στα Ιεροσόλυμα), είναι εκείνο όπου κατά τη νύχτα της Εορτής της Μεταμορφώσεως (6 Αυγούστου με το Παλαιό Εορτολόγιο), εμφανίζεται μια Φωτεινή, Απαστράπτουσα Νεφέλη (χρώματος απαλού ερυθροκυανολεύκου), η οποία καλύπτει τον χώρο της Μονής, φωτίζει όλη τη νύχτα όλο το περιβάλλον και ευωδιάζει! Μετά το τέλος της Εορτής η Νεφέλη χάνεται.

Στην Εορτή των Θεοφανείων (6 Ιανουαρίου με το Παλαιό Εορτολόγιο), κάθε χρόνο γίνεται άλλο ένα μεγάλο θαύμα. Τα νερά του ποταμού Ιορδάνη αλλάζουν ροή και γυρίζουν προς τα πίσω! Όπως δηλαδή ψάλλεται και στο Τροπάριο των Θεοφανείων.

Είναι τόσα πολλά τα θαύματα και τα υπερφυσικά φαινόμενα που γίνονται τώρα μάλιστα τελευταίως μέσα στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που το σύντομο αυτό μέσον που διαλέξαμε για την επικοινωνία μαζί σου, δεν επαρκεί για να τα απαριθμήσουμε. Πάντως εμείς κάναμε τις δικές μας προσπάθειες για να σε βοηθήσουμε να γνωρίσεις την Αλήθεια, που είναι ο Χριστός και η Ορθόδοξος      εκλησια Του, που τόσο συστηματικά και επίμονα πολεμείται, κακοποιείται και αποκρύπτεται... Αν θες μια οποιαδήποτε επικοινωνία με κάποιον πνευματικό άνθρωπο, οδηγό και συμπαραστάτη στη ζωή σου, δεν θα αργήσεις να τον βρεις. Αρκεί να θέλεις και ο Κύριος θα σε βοηθήσει. Πάντως τα πράγματα από τα σημερινά γεγονότα όπως τα βλέπεις είναι δύσκολα και ένας Παγκόσμιος Πόλεμος απειλεί την ανθρωπότητα. Ο Θεός μας προειδοποιεί να μετανοήσουμε, να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας και να αλλάξουμε ζωή, γιατί έρχεται η Οργή Του για να τιμωρήσει την αποστασία και την αμαρτία του ανθρωπίνου γένους.

Τίθεται ένα ερώτημα το οποίο πρέπει να σε προβληματίσει ιδιαιτέρως: Πώς ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, που έγραψε την Ιερά Αποκάλυψη το έτος 95 μ.Χ. , γνώριζε ότι θα συμβεί το Τσερνομπίλ;

Στον τύπο, μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, δημοσιεύθηκε η πιο κάτω ανταπόκρισις: «ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ: Ένα χωρίο της Αγίας Γραφής φαίνεται ότι άρχισε να στρέφει τους Σοβιετικούς προς τα Ιερά Κείμενα της Εκκλησίας, κι αυτό γιατί μέσα σε αυτά αναφέρεται το αστέρι "Άψινθος", που στα Ουκρανικά μεταφράζεται "Τσερνομπίλ"».

Το αστέρι αυτό προκαλεί τη μόλυνση των υδάτων και από όσους ήπιαν από τα νερά αυτά, πολλοί πέθαναν. Το χωρίο ανήκει στο μοναδικό προφητικό Βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Ιερά Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, όπου συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 8, χωρία 10-11 αναφέρονται τα εξής σε ελεύθερη μετάφραση: "Και σάλπισε ο τρίτος άγγελος και τότε έπεσε ένα μεγάλο αστέρι από τον ουρανό, που εκαίετο σα λαμπάδα, και έπεσε στο τρίτον των ποταμών και στις πηγές των υδάτων. Και το όνομα του αστεριού αυτού ήταν άψινθος. Και το τρίτον των υδάτων εμολύνθη και πολλοί πέθαναν από το νερό, διότι εδηλητηριάσθησαν". Επειδή λοιπόν, αυτό το μέρος ταυτίζεται με την περιγραφή της καταστροφής του Τσερνομπίλ, ακόμα και το όνομα του "αστέρα", έχει συνταράξει μεταφυσικά τους Ουκρανούς, οι οποίοι έχουν στραφεί τώρα και πάλι προς την Αγία Γραφή. Επίσης το 9ο Κεφάλαιο της Ιεράς Αποκαλύψεως (χωρία 1-12), προείπε τα γεγονότα του Κόλπου με καταπληκτική ακρίβεια. Και είναι αξιοσημείωτο ότι τα γεγονότα του Κόλπου, προφητεύονται μετά τα γεγονότα του "Τσερνομπίλ" (βλέπε "Τα αναμενόμενα παγκόσμια γεγονότα κάτω από το φως των προφητειών της Ορθοδόξου Εκκλησίας").

Ένας είναι ο δρόμος. Η Πίστη και η Μετάνοια που μας ζητάει ο Κύριος και αλλάζοντας ζωή, να δώσουμε Δόξα στο Θεό. «Έρχου και ίδε» (Ιωάννη, 1,47)».

Μετά από όλα αυτά τα Θαυμάσια που αναφέρθηκαν παραπάνω, να ασχοληθούμε λίγο και με τα Θαύματα που γίνονται σε χώρους εκτός της Ορθόδοξης Πίστης, παραθέτοντας τρία πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα από την αρχαιότητα που αναδεικνύουν τις Προφητείες τριών ανθρώπων, οι οποίοι έζησαν σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη ο καθένας.

Το κοινό σημείο αυτών των Προφητειών όμως, είναι η (εμμέσως πλην σαφώς) Ομολογία που απορρέει από αυτές, σύμφωνα με την οποία επιβεβαιώνονται τα λεγόμενα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, σχετικά με το Γεγονός ότι Αυτός είναι ο Θεός, ο Απεσταλμένος από τον Πατέρα Του και Θεό, με σκοπό να γνωρίσει η ανθρωπότητα την Αλήθεια (ότι δηλαδή ο Θεός είναι Ένας).

Η πρώτη Προφητεία υπάρχει μέσα στο ιερό βιβλίο του Ινδού ασκητή Βούδα (560 π.Χ.- 480 π.Χ.) και αναφέρεται σε ένα περιστατικό από τη ζωή του. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια ενός κηρύγματός του, κάποιος ενθουσιάστηκε τόσο πολύ από αυτά που τον άκουγε να λέει και παίρνοντας το λόγο τον ρώτησε αν είναι θεός. Η απάντηση του Βούδα ήταν Προφητική: «Όχι δεν είμαι. Ο Θεός θα γεννηθεί πεντακόσια χρόνια μετά»!

Η δεύτερη Προφητεία προέρχεται από τον Κομφούκιο (551 π.Χ.- 479 π.Χ.), έναν από τους μεγαλύτερους Κινέζους φιλοσόφους όλων των εποχών, ο οποίος έγραψε πεντακόσια περίπου χρόνια προ Χριστού στα βιβλία του που ονομάζονται «ηθικά» τα εξής: «Ένας Άγιος πρόκειται να αποσταλεί από τον ουρανό, που θα γεννηθεί στα μέρη της Ανατολής και θα γνωρίζει τα πάντα, έχοντας εξουσία στον ουρανό και στη γη»!

Την τρίτη Προφητεία τη συναντάμε σε μία από τις αμέτρητες επιπλήξεις του Σωκράτη (470 π.Χ.- 399 π.Χ.) προς τους Αθηναίους δωδεκαθεϊστές, ο οποίος αποδοκίμαζε πάντα τον ειδωλολατρικό χαρακτήρα της πλανεμένης τους πίστης (αυτή ήταν και η μία από τις δύο αιτίες της άδικης καταδίκης του σε θάνατο). Σε μία λοιπόν από αυτές τους επισημαίνει: «Κοιμάστε εσείς που πιστεύετε σε δώδεκα θεούς, γιατί ο Θεός είναι Ένας. Και κάποτε θα στείλει τον Απεσταλμένο Του κάτω στη γη για να σας ξυπνήσει»!

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα το γεγονός, ότι ο Σωκράτης δεν ήταν ο μόνος ο οποίος απέρριπτε το δωδεκάθεο, καθώς η πλειοψηφία των φιλοσόφων της Αρχαίας Ελλάδας είχε και αυτή την ίδια άποψη.

Συμφωνώντας δε μαζί τους οι Άγιοι της Χριστιανικής Πίστης, ονόμαζαν τους αρχαίους θεούς (εκτός από είδωλα) και δαιμόνια και μάλιστα όπως θα δούμε στη συνέχεια, είχαν έρθει και σε αντιπαράθεση με αυτά.

Ας έρθουμε λοιπόν να δούμε ορισμένα από τα Θαύματα της Χριστιανικής Πίστης, στα οποία διαφαίνεται αναμφίβολα η Μοναδικότητα, η Αλήθεια και η Υπεροχή της, σε σχέση με τις υπάρχουσες θρησκείες. Αρχικά παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βίο του Αγίου και Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (275 μ.Χ.- 303 μ.Χ.), όπου περιγράφεται η στιγμή που ο Άγιος δέχεται να εισέλθει σε έναν ειδωλολατρικό ναό του Απόλλωνα, μαζί με τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, καθώς και το τι ακριβώς επακολούθησε εκεί.

«Ο δε παρανομότατος βασιλιάς Διοκλητιανός, ήρθε το πρωί στο ναό του Απόλλωνα, πρόσταξε δε να φέρουν εκεί και τον Άγιο. Κι όταν αυτό έγινε είπε προς αυτόν ο βασιλιάς με πολλή ημερότητα και ταπείνωση: «Δεν είναι Γεώργιε μεγάλη φιλανθρωπία και πολλή καλοσύνη αυτό το οποίο κάνω εγώ, να αναμένω δηλαδή τη μετάνοιά σου και να μη σε θανατώνω; Ναι, ορκίζομαι στη δύναμη των μεγάλων θεών ότι για τη νεότητά σου και την ανδρεία σου, λυπάμαι να σε θανατώσω. Διότι επιθυμώ εάν μετανοήσεις να σε τιμήσω, να σε δοξάσω και να σε κάνω συγκάθεδρο της βασιλείας μου. Πες μου λοιπόν κι εσύ τη γνώμη σου, τι σκέφτεσαι;» Ο Άγιος απάντησε: «Έπρεπε βασιλιά, αυτήν την αγάπη την οποία δείχνεις τώρα, να την είχες δείξει πιο πριν, ώστε να μη με βασάνιζες τόσο απάνθρωπα».

Ο βασιλιάς όταν άκουσε τα λόγια αυτά, χάρηκε και είπε στον Άγιο: «Αν θελήσεις να με κάνεις πατέρα σου και να μου χαρίσεις τη χαρά αυτή, εγώ έχω σκοπό να σε ανταμείψω με πλούσια δώρα». Ο Άγιος απάντησε: «Αν θέλεις βασιλιά, ας εισέλθουμε στο ναό για να δω τους θεούς σου». Αμέσως τότε ο βασιλιάς, πρόσταξε τους άρχοντές του και όλο το λαό να εισέλθουν στο ναό, ενώ το πλήθος από τη χαρά του πολυχρόνιζε το βασιλιά.

Εισήλθαν δε όλοι στο βωμό και περίμεναν να δουν τι θέλει να κάνει ο Άγιος. Τότε ο του Χριστού Μάρτυρας Γεώργιος, σήκωσε το δεξί του χέρι προς το είδωλο του Απόλλωνα και είπε: «Θέλεις εσύ, είδωλο άψυχο, να λάβεις ως θεός θυσία από εμένα;» Λέγοντας δε τα λόγια αυτά έκανε και το Σταυρό του. Το δε δαιμόνιο, το οποίο κατοικούσε μέσα στο είδωλο, φώναξε με δυνατή φωνή: «Δεν είμαι εγώ θεός, ούτε άλλος κανείς από εμάς. Μόνο Αυτός ο Οποίος εσύ κηρύττεις, είναι Θεός Αληθινός. Εμείς κάποτε ήμασταν Άγγελοι και λόγω της υπερηφάνειάς μας γίναμε διάβολοι. Από τότε περιπαίζουμε τους ανθρώπους, από το μίσος που έχουμε για αυτούς και εκείνοι μας προσκυνούν ως θεούς». Λέει τότε ο Άγιος: «Γιατί λοιπόν παραμένετε τώρα εδώ, όπου παρευρίσκομαι και εγώ ο δούλος του Αληθινού Θεού;» Αμέσως τότε με τα λόγια αυτά του Αγίου, βοή και σύγχυση και κλάματα ακούστηκαν, τα οποία προέρχονταν από τα είδωλα του βωμού. Τότε τα είδωλα έπεσαν στη γη και συνετρίβησαν σε κομμάτια . Εκείνη τη στιγμή κάποιοι από τους ιερείς του ναού αλλά και άλλοι από το πλήθος, άρπαξαν τον Άγιο από το βωμό και χτυπώντας τον και σπρώχνοντάς τον, τον έβγαλαν έξω φωνάζοντας στο βασιλιά: «Σκότωσε αυτόν το βρωμιάρη και πλάνο, σκότωσέ τον πριν γκρεμίσει το ναό και εσένα, βασιλιά».

Η βοή δε από τις κραυγές του πλήθους έφτασε μέχρι το παλάτι. Και ακούγοντας αυτές τις κραυγές η βασίλισσα Αλεξάνδρα, δεν άντεξε πλέον άλλο να κρατάει την Πίστη της μυστική και θέλησε να την αποκαλύψει. Αμέσως λοιπόν αρχίζει να τρέχει στο δρόμο προς το ναό του Απόλλωνα και μην μπορώντας να διασχίσει το πλήθος, φώναζε λέγοντας: «Ο Θεός του Γεωργίου βοήθησέ με, διότι Εσύ είσαι ο Μόνος Αληθινός Θεός».

Όταν δε το πλήθος ησύχασε, κάλεσε ο βασιλιάς τον Άγιο και πολύ θυμωμένος του είπε: «Αυτή είναι η ευγνωμοσύνη σου, κακέ άνθρωπε; Κατ' αυτόν τον τρόπο έμαθες να θυσιάζεις στους θεούς;» Ο Άγιος απάντησε: «Ναι, ανόητε βασιλιά, έμαθα να περιφρονώ τους θεούς, οι οποίοι δεν κατάφεραν να σώσουν τους εαυτούς τους από τον αφανισμό».

Ενώ όμως ο Άγιος έλεγε αυτά τα λόγια, έφτασε η βασίλισσα Αλεξάνδρα και μόλις είδε τον Άγιο δεμένο, έπεσε στα πόδια του και τον ευχαριστούσε, βρίζοντας το βασιλιά και περιγελώντας τα είδωλα. Έκπληκτος τότε ο βασιλιάς και μην μπορώντας να συγκρατήσει πλέον την ταραχή του, λέει στη βασίλισσα: «Τι έπαθες Αλεξάνδρα και ακολούθησες αυτόν το μάγο, απαρνούμενη την πίστη των μεγάλων θεών;» Η βασίλισσα απάντησε: «Μωρότατε, ασεβέστατε και παρανομότατε βασιλιά, τυφλώθηκες, σκοτίστηκες, πλανήθηκες και δεν πιστεύεις την Αλήθεια, ούτε μπορείς να καταλάβεις ότι ο Χριστός είναι ο Αληθινός Θεός».

Αυτά τα Θαυμαστά λοιπόν εποίησε ο Άγιος Γεώργιος με τη Χάρη του Θεού, μέσα στο ναό των ειδώλων του δωδεκαθέου, το οποίο κάποιοι στις μέρες μας προσπαθούν εσκεμμένα και εκ του πονηρού να επαναφέρουν, ως μοναδική προτεινόμενη «λύση» στα πνευματικά τους αδιέξοδα. Ένα ακόμη Θαύμα όμως που συνέβη για να λύσει την απορία ενός Μοναχού, έρχεται να καταδείξει τις προθέσεις των προγόνων μας, από τη στιγμή ακριβώς που διδάχτηκαν (!) το Χριστιανισμό.

Κάποιος Μοναχός στο παρελθόν είχε την εξής απορία: «Πώς είναι δυνατόν αυτό το μεγάλο πνεύμα της ανθρωπότητας, ο Πλάτων, να δίδασκε τη θεωρία της μετεμψύχωσης και μάλιστα να υποστήριζε ότι είναι δυνατή, η μετά θάνατον είσοδος μιας ανθρώπινης ψυχής σε ένα ζώο;» Αυτήν την απορία μάλιστα, την εξέφραζε πολύ συχνά σε διάφορες πνευματικές συζητήσεις που είχε, κατηγορώντας ανοιχτά τον Πλάτωνα για αυτές του τις αντιλήψεις. Μια μέρα ήταν ολομόναχος στο κελλί του, όταν ξαφνικά έκανε την εμφάνιση της μία λάμψη φωτός, μέσα από την οποία ήταν ορατά τα χαρακτηριστικά ενός άνδρα, που ήταν περιβεβλημένος από ένα χιτώνα και η εικόνα του παρέπεμπε στην αρχαιότητα. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Μοναχός, έκανε το Σημείο του Σταυρού προς το μέρος εκείνο, θέλοντας έτσι να διαπιστώσει αν επρόκειτο για κάποιο πονηρό πνεύμα.

Το θέαμα όμως παρέμεινε αμετάβλητο, με τον άνδρα να απευθύνεται μετά από λίγο στο Μοναχό λέγοντας: «Γιατί με κατηγορείς χωρίς να γνωρίζεις; Είμαι ο Πλάτων και πρέπει να ξέρεις πως από άγνοια οδηγήθηκα σε κάποιες λανθασμένες εκτιμήσεις. Από τη στιγμή όμως που ο Χριστός, μετά τη Σταύρωση, κατέβηκε και κήρυξε στον άδη, όλοι εμείς οι φιλόσοφοι Τον πιστέψαμε και γίναμε Χριστιανοί»! Τέτοια Γεγονότα Θείων Αποκαλύψεων, υπάρχουν πάρα πολλά καταγεγραμμένα στους τόμους του «Γεροντικού».

Στη συνέχεια ερχόμαστε να επιλέξουμε δύο περιστατικά από τη ζωή του Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη (1924-1994), ενός από τους πιο Φωτισμένους Γέροντες του εικοστού αιώνα, στα οποία γίνεται φανερή η ειδοποιός διαφορά που υπάρχει, ανάμεσα στην Ορθοδοξία και το βουδισμό.

Κάπου στις αρχές περίπου της δεκαετίας του 1970, επισκέφθηκαν το Άγιο Όρος μερικοί μοναχοί βουδιστές, με σκοπό να συναντήσουν το Γέροντα Παΐσιο για να του παρουσιάσουν τα «θαύματα» του βουδισμού. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης αυτής, ο διερμηνέας τους ζήτησε από το Γέροντα να παρακολουθήσει μία επίδειξη των μοναχών, οι οποίοι θα κατόρθωναν με τη δύναμη (όπως είπαν) της πίστης τους, να υψωθούν από το έδαφος έως και πάνω από ένα μέτρο, χωρίς να πηδήξουν. Παρότρυναν δε το Γέροντα, να κάνει και αυτός το ίδιο εάν μπορούσε, για να τους αποδείξει με τη σειρά του τη Δύναμη της Πίστης του. Ο Γέροντας αφού τους ξεκαθάρισε πως η Ορθοδοξία, δεν αποδέχεται ως Θαύματα τέτοιες κινήσεις εντυπωσιασμού, δεσμεύτηκε πως με την Προσευχή που θα κάνει δεν πρόκειται να τους επιτρέψει να υψωθούν, όσο και αν προσπαθήσουν. Εκείνοι αποδέχτηκαν την «πρόκληση» και άρχισαν με πολύ ζήλο να διαλογίζονται, ενώ από την άλλη μεριά ο Γέροντας ξεκίνησε την Προσευχή. Τα λεπτά περνούσαν, έφτασαν τη μία ώρα, τις δύο και τέλος τις τρεις, με τους μοναχούς να μην καταφέρνουν απολύτως τίποτα. Κάποια στιγμή μετά από τις τρεις ώρες, οι μοναχοί εγκατέλειψαν την προσπάθεια εμφανώς καταβεβλημένοι, ενώ ένας από αυτούς είχε αρχίσει να βγάζει αλλόκοτες κραυγές, για να μεταφερθεί τελικά σε κατάσταση αλλοφροσύνης από τους υπόλοιπους μοναχούς, μακριά από το κελλί του Γέροντα. Το περιστατικό αυτό έχει καταγραφεί από τους βιογράφους του Γέροντα Παϊσίου και αναδεικνύει την Ορθοδοξία σε «Πυξίδα», χάρη στην οποία γίνεται εφικτή η κατανόηση του Θελήματος του Θεού.

Το επόμενο Γεγονός, μας έγινε γνωστό από μία διήγηση του Γέροντα Παϊσίου, που έγινε στις αρχές περίπου της δεκαετίας του 1980, όταν τον επισκέφθηκε ένας πολύ καλός οικογενειακός μου φίλος, άνθρωπος ευσεβής και σεμνός, ο οποίος γνώριζε προσωπικά το Γέροντα αρκετά χρόνια πριν το συγκεκριμένο περιστατικό.

Συγκεκριμένα, έχοντας αναπτύξει μία πνευματική συζήτηση, κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής τους στο Άγιο Όρος, ο επισκέπτης παρατήρησε έναν Ασιάτη που φορούσε ένα μεγάλο Σταυρό στο στήθος και γεμάτος απορία ρώτησε το Γέροντα αν τον γνώριζε. Η απάντηση-διήγηση που ακολούθησε, είναι περίπτωση μοναδική από τη ζωή του μεγάλου αυτού Γέροντα:

«Αυτός ο άνθρωπος που βλέπεις, είναι ο Ιάπωνας κατασκευαστής ρολογιών Seiko, ο οποίος εδώ και μερικά χρόνια έχει βαπτιστεί χριστιανός ορθόδοξος. Κάποια στιγμή θυμάμαι είχε έρθει στο Άγιο Όρος και είχε ζητήσει από εμάς να του εξηγήσουμε, ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του Χριστιανισμού και του βουδισμού. Όπως παραδέχθηκε μάλιστα, όσο κι αν έψαξε ο ίδιος, δεν ήταν δυνατό να καταλήξει σε ουσιαστικές διαφορές. Αρχικά του προτείναμε να γεμίσει από μόνος του δύο μπουκαλάκια με νερό και να μας τα φέρει. Αφού πήραμε το ένα από τα δύο, διαβάσαμε την Ευχή του Αγιασμού και του υποδείξαμε να το ξεχωρίσει από το άλλο, για να διαπιστώσει πως όσος καιρός και αν παρέλθει αυτό θα παραμείνει άθικτο, λόγω της Αγιοσύνης που με τη Χάρη του Αληθινού Θεού έχει αποκτήσει, ενώ το άλλο μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα φυσιολογικά θα αλλοιωθεί. Πραγματικά έτσι κι έγινε, εκείνος έφυγε παίρνοντας μαζί του και τα δύο μπουκαλάκια και επέστρεψε μετά από αρκετούς μήνες, φέρνοντας μαζί του μόνο το Αγιασμένο, καθώς όπως παραδέχτηκε το άλλο απόκτησε μια άσχημη μυρωδιά και αλλοιώθηκε, ενώ αυτό αντίθετα έμεινε ακέραιο, όπως ακριβώς τη στιγμή που το γέμισε.

Στη συνέχεια προχωρήσαμε σε μία πράξη, η οποία έγινε αφορμή για την οριστική μεταστροφή του στην Ορθοδοξία. Του βάλαμε σε ένα μικρό άθραυστο βαζάκι, μία μικρή ποσότητα Θείας Κοινωνίας και του ζητήσαμε να επιχειρήσει την ανάλυση των Στοιχείων Της, σε όποιο Χημείο του κόσμου επιθυμούσε εκείνος. Πέρασαν από τότε αρκετές ημέρες, ώσπου κάποια στιγμή τον είδαμε να έρχεται με μεγάλη χαρά προς το μέρος μας, ανακοινώνοντάς μας την απόφασή του να βαπτιστεί χριστιανός ορθόδοξος! Όταν ρωτήσαμε να μας πει, τι τον οδήγησε σε αυτή του την απόφαση, μας αποκάλυψε τα αποτελέσματα των αναλύσεων, τα οποία φυσικά εμείς γνωρίζαμε από πριν: Ότι δηλαδή, πρόκειται για Ανθρώπινο Σώμα και Αίμα, ενός Τέλειου Οργανισμού, στον Οποίο δεν ανιχνεύτηκε κανένα ίχνος ευπάθειας ή ασθένειας.

 

Βαπτίσθηκε στις 6 Δεκεμβρίου, ανήμερα της Εορτής του Αγίου Νικολάου, και έλαβε το όνομα Νικόλαος. Από τότε, μας επισκέπτεται πλέον ως χριστιανός ορθόδοξος, για να συμμετάσχει στα Μυστήρια και να προοδεύσει πνευματικά».

Σίγουρα στους περισσότερους, αυτά τα Γεγονότα προκαλούν μεγάλη έκπληξη και θαυμασμό. Σε εκείνους όμως που γνωρίζουν λίγα παραπάνω πράγματα για την Ορθοδοξία, όλα τα προαναφερόμενα εδραιώνουν την Πίστη τους στα Λεγόμενα του Κυρίου και ενδυναμώνουν την πεποίθησή τους, ότι η Παρουσία Του ανάμεσά μας είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Αφού λοιπόν γνωρίσαμε ορισμένα από τα Θαύματα, που προέρχονται από τις Ενέργειες της Χάρης του Θεού, θα προχωρήσουμε τώρα στην αντίπερα όχθη για να αναλύσουμε περιστατικά, που απασχόλησαν και απασχολούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης, προκαλώντας ερωτηματικά και διχογνωμίες ανάμεσα στους ανθρώπους. Και αυτή τη φορά όπως και προηγουμένως, τα συγγράμματα του Ιεροδιακόνου Νεκταρίου του Ιεροσολυμίτη (γραμμένα τη δεκαετία του 1990), γίνονται η αιτία για να αποκτήσουμε μία εμπεριστατωμένη άποψη, καθώς μας εισάγουν στο πνεύμα «περίεργων» υποθέσεων με «απρόβλεπτες» καταλήξεις.

«Στις μέρες μας βλέπουμε διάφορα περίεργα φαινόμενα από τις τηλεοράσεις, τα οποία εντυπωσιάζουν τον κόσμο δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά.

Παράδειγμα πρώτο: Γνωστός είναι ο Δαβίδ Κόπερφιλντ που με τα μυστηριώδη «θαύματά» του, κατέπληξε την κοινή γνώμη έπειτα από τόσα υπερφυσικά φαινόμενα που παρουσίασε. Κατόρθωσε να κρύψει και να αφανίσει από τα μάτια των ανθρώπων, το τεράστιο άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη. Ο ίδιος πέρασε μέσα από το Σινικό Τείχος, κατόρθωσε να σχίζεται το σώμα του στη μέση και να χωρίζεται σε δύο κομμάτια, καθώς και άλλα πολλά μυστηριώδη φαινόμενα.

Παράδειγμα δεύτερο: Στο Star Channel στην εκπομπή του Γιώργου Τράγκα, είδαμε τον Ξανθό Μάγο να κάνει διάφορα εκπληκτικά πράγματα. Είδαμε να έχει περάσει μέσα από διάφορα τζάμια, έπειτα έκοβε το σώμα του με διάφορα αντικείμενα, κατάπινε ολόκληρα καρφιά, πρόκες κ.τ.λ.

Παράδειγμα τρίτο: Είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα η εμφάνιση στην τηλεόραση του υπνωτιστή Γκαζέλλα, ο οποίος έδενε τα χέρια πολλών τηλεθεατών και κατέπληξε τα πλήθη.

Παράδειγμα τέταρτο: Ένας Ολλανδός υπνωτιστής στη Ζυρίχη και ο βοηθός του Mivin Dajo, ανήκαν σε κύκλους πνευματιστών της Ολλανδίας. Αυτοί λοιπόν έκαναν επιδείξεις, συγκεντρώνοντας μεγάλα πλήθη λαού και προκαλώντας αίσθηση, που ποτέ πριν δεν είχε δημιουργηθεί στην πόλη αυτή της Ελβετίας. Ο υπνωτιστής ενώπιον πλήθους λαού, βύθιζε ένα μεγάλο ξίφος στο στήθος του βοηθού του. Στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι πρόκειται για τρυκ, όπως για παράδειγμα συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις στο τσίρκο, όπου ένα πρόσωπο μπαίνει σε ένα κιβώτιο που τρυπιέται από όλες τις πλευρές με ξίφη. Τα ξίφη αυτά διπλώνονται και έτσι το πρόσωπο βγαίνει από μέσα αλώβητο και ζωντανό.

Η περίπτωση όμως του Mivin Dajo δεν ήταν τρυκ. Η απόδειξη ήρθε από τον καθηγητή Brunner του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, ο οποίος ζήτησε από τον υπνωτιστή να επαναλάβουν την παράστασή τους στην κλινική του, όπου και τους πέρασε από ακτίνες Χ.

Οι ακτίνες έδειξαν ότι το ξίφος διαπερνούσε πραγματικά το στήθος του ανθρώπου και έβγαινε από την άλλη μεριά χωρίς να βλάπτει τα ζωτικά όργανα, όπως την καρδιά και τα πνευμόνια.

Οι δύο Ολλανδοί υπνωτιστές είχαν κάνει το ίδιο πράγμα πεντακόσιες φορές ως τότε, σε διαφορετικές χώρες. Όταν άρχισαν οι καθημερινές εμφανίσεις στη Ζυρίχη, ομάδες πιστών άρχισαν να προσεύχονται για να σταματήσει ο Θεός αυτές τις επιδείξεις, οι οποίες προβλημάτιζαν πολύ κόσμο, που αναρωτιόταν με ποια δύναμη γίνονταν όλα αυτά τα παράξενα. Οι πιστοί ήταν βέβαιοι ότι πίσω από τους υπνωτιστές υπήρχαν δαιμονικές δυνάμεις. Το αποτέλεσμα: Κατά τη διάρκεια των προσευχών των πιστών, ο Mivin Dajo πέθανε! Αυτό, σήμανε και το τέλος των επιδείξεων. Δια της προσευχής, οι πιστοί αντιστάθηκαν στη δημόσια επίδειξη τέτοιων απόκρυφων και δαιμονικών ενεργειών.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο Mivin Dajo, δεν ένιωθε πόνο με τη διείσδυση του ξίφους μέσα του και όταν το ξίφος έβγαινε από το στήθος του, οι δύο πληγές δεν αιμορραγούσαν και έκλειναν μέσα σε δύο ώρες!

Όποιος νομίζει ότι τα φαινόμενα αυτά είναι καινούρια, κάνει λάθος. Γιατί στο εξωτερικό τακτικότατα εμφανίζονται από χρόνια σε διάφορα σόου. Την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 1975, η Γερμανική τηλεόραση παρουσίασε τον Εβραίο Geller, ο οποίος ακούμπησε το δάκτυλό του σε ένα πηρούνι και το πηρούνι άρχισε να λυγίζει. Κατά τη διάρκεια δε του προγράμματος, χιλιάδες τηλεθεατές ανακάλυψαν ότι τα μαχαιροπήρουνά τους είχαν λυγίσει. Το κανάλι έλαβε δεκαεννέα χιλιάδες τηλεφωνήματα μετά το τέλος του προγράμματος. Ο Geller συνέχισε να επαναλαμβάνει το «παιχνίδι» του στην Αγγλική τηλεόραση και σε άλλες τηλεοράσεις του κόσμου, με τα ίδια αποτελέσματα. Όταν ρωτήθηκε δε, με ποια δύναμη προκάλεσε το λύγισμα τόσων χιλιάδων μαχαιροπήρουνων, δήλωσε ότι όλα αυτά έγιναν με μια δύναμη που είναι έξω από αυτόν!

Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια φαινόμενα, που δεν μπορούμε να τα αναφέρουμε λόγω χώρου. Πρέπει όμως να ξέρουμε πως όλα αυτά τα φαινόμενα, που γίνονται με σκοπό τον εντυπωσιασμό του πλήθους και τα χρήματα, προέρχονται από το σατανά και είναι καθαρά δαιμονικά.

Όλα αυτά γίνονται με την επίκληση (κάλεσμα) διαφόρων δαιμόνων, με σκοπό τη μαζική σατανοποίηση του κόσμου που δεν πιστεύει στο Θεό. Το σχέδιο αυτό λέγεται Εωσφορική Πλανητική μύηση και είναι δόγμα της παγκόσμιας κίνησης «Νέα Εποχή», με σκοπό τη δημιουργία ενός Παγκόσμιου Κράτους και ενός Παγκόσμιου Άρχοντα. Ο Χριστιανός όμως πρέπει να τα αντιμετωπίζει όλα αυτά με Προσευχή, επικαλούμενος το Όνομα του Κυρίου, γιατί όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος «δεν υπάρχει δυνατότερο όπλο στον ουρανό και στη γη από το Όνομα του Χριστού». «Πας ος αν επικαλέσηται το Όνομα Κυρίου σωθήσεται» (Πράξεις Β', 21).

Αυτό φαίνεται καθαρά στην περίπτωση του Ρώσου Αρχιμανδρίτη Ντρομπυζιάνιν, ο οποίος συμπτωματικά παρακολούθησε ένα δαιμονικό φαινόμενο, από κάποιον Ινδό μεγάλο φακίρη στην Κεϋλάνη. Ο Ρώσος Ιερομόναχος κατέβηκε με πολλούς επισκέπτες από το καράβι, οι οποίοι πήγαιναν να επισκεφτούν ένα φακίρη. Εκεί που πήγαιναν αντίκρισαν ένα καταπληκτικό θέαμα. Το καράβι τους που ήταν στο λιμάνι μακριά, άρχισε σιγά-σιγά να σχηματίζεται ολόϊδιο πάνω από τα δέντρα που καθόταν ο φακίρης. Φαινόταν δε ολόκληρο τόσο καθαρά, ακόμη και οι παραμικρότερες λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να παρατηρήσουν μέχρι και ένα μικρό ζώο που είχαν στο πλοίο. Όλοι οι επιβάτες τότε ένιωσαν έκπληξη και θαυμασμό, και ανησυχία φώλιασε μέσα τους διότι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο.

Ο Ντρομπυζιάνιν θυμήθηκε τότε το Όνομα του Ιησού Χριστού και άρχισε να λέει συνέχεια το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Τότε παρατήρησε, ότι ενώ οι άλλοι επισκέπτες συνέχισαν να βλέπουν το καράβι και να νιώθουν θαυμασμό, ο ίδιος δεν έβλεπε απολύτως τίποτα. Με την επίμονη Προσευχή του Ιερέα, ο φακίρης άρχισε ξαφνικά να μην αισθάνεται καλά, η παράσταση της απάτης τελείωσε άδοξα και φυσικά το καράβι εξαφανίστηκε. Φεύγοντας ο φακίρης έριξε μια ματιά γεμάτη μίσος στον Ιερέα, δείχνοντας έτσι πως η αιτία της διακοπής αυτού του φαινομένου, ήταν η Προσευχή.

Σε παρόμοιες περιπτώσεις δαιμονικών φαινομένων, πρέπει πάντοτε να επικαλούμαστε το Όνομα του Ιησού Χριστού, όπως αναφέρει και η Αγία Γραφή. Πολλοί λένε πως και σε άλλες θρησκείες παρατηρούνται ορισμένα θαυμαστά φαινόμενα, και έχουν δίκιο. Η διαφορά όμως είναι, πως όσες φορές συγκρούσθηκαν Ορθόδοξοι με εκπροσώπους άλλων θρησκειών, πάνω σε τέτοια γεγονότα, αποδείχτηκε η Δύναμη της Ορθοδοξίας.

Στην Αφρική πρόσφατα πήγε ένας Έλληνας Ιεραπόστολος και κάποιος μάγος εκεί, του είπε ότι αυτός έχει δυνατότερη θρησκεία, γι'αυτό και δεν πιστεύει στο Χριστό. Άρχισε λοιπόν, μπροστά στα μάτια πολλών ανθρώπων να κάνει επιδείξεις, σπάζοντας πέτρες μόνο με το ανοιγοκλείσιμο του ματιού του!

Τότε ο Ιεραπόστολος πήρε ένα μικρό Σταυρό, Τον έβαλε πάνω σε μια πέτρα και είπε στο μάγο να προσπαθήσει να τη σπάσει, ενώ οι άνθρωποι του χωριού παρακολουθούσαν το θέαμα. Το αποτέλεσμα ήταν, να μην μπορέσει ο μάγος να σπάσει την πέτρα με το Σταυρό, παρά τις προσπάθειες που έκανε, γιατί εμπόδιζε την ενέργεια του σατανά η Δύναμη του Τιμίου Σταυρού. Μετά από αυτό το Θαύμα, όλο το χωριό πίστεψε και έγιναν Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι τέτοια ψευτοθαύματα σαν και αυτά που αναφέραμε παραπάνω, θα πολλαπλασιαστούν στις ημέρες μας όπως γράφουν οι Προφητείες, γι'αυτό ο Χριστιανός πρέπει να μένει με τη Μυστηριακή ζωή και την Προσευχή κοντά στο Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία, χωρίς να δίνει καμία σημασία σε αυτά τα φαινόμενα, διαφωτίζοντας συγχρόνως και τους άλλους συνανθρώπους του για να μην πλανηθούν».

Μετά από όλα αυτά τα διαφωτιστικά που αναφέρθηκαν παραπάνω, αφήσαμε για το τέλος ένα θα το χαρακτηρίζαμε «συμπερασματικό» Θαύμα, που κατόπιν Θείας Φώτισης έγινε γνωστό σε έναν Άγιο Γέροντα και που μας παραπέμπει στα Αγιασμένα Λόγια του Κυρίου μας: «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας».

Όπως είναι γνωστό, στη Χριστιανική Πίστη η αντιστοιχία των λέξεων σε αριθμούς, γίνεται πάντα στην Ελληνική Γλώσσα και επομένως σύμφωνα με την Ελληνική Αρίθμηση. Για παράδειγμα η λέξη Ιησούς, μετά από τη μετατροπή των γραμμάτων της σε αριθμούς, έχει ως άθροισμα τον αριθμό 888 (Ι=10, Η=8, Σ=200, Ο=70, Υ=400, Σ=200).

Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, στους έσχατους καιρούς, θα γίνει φανερό στους ανθρώπους το πρόσωπο του αντίχριστου, αφού όπως μας αναφέρει η «Αποκάλυψη» του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ως άθροισμα το όνομά του θα έχει τον αριθμό 666.

Μία ανάλογη αντιστοιχία συμβαίνει και στο Θαύμα που θα παρουσιάσουμε παρακάτω. Όπως γνωρίζουμε το Ενδεικτικό Όνομα του Κυρίου μας, το Οποίο συναντάμε αιώνες προτού γεννηθεί στις Μεσσιανικές Προφητείες του Προφήτη Ησαΐα, είναι Εμμανουήλ και σημαίνει «ο Θεός είναι μαζί μας». Χρησιμοποιείται δε για να μας καταδείξει την Ιδιότητα, με την Οποία από Παιδί βρέθηκε ανάμεσά μας. Το «Ιησούς» (που σημαίνει Σωτήρας) αποτελεί το Βαπτιστικό Του Όνομα, το Οποίο φέρει από την όγδοη Ημέρα μετά τη Γέννησή Του, από την Ημέρα της Περιτομής Του. Η Περιτομή αποτελούσε στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης ένα Κομμάτι του σημερινού Βαπτίσματος.

Η αντιστοιχία λοιπόν που φανερώθηκε εκ Θαύματος στο Γέροντα αυτόν του Θεού, έχει να κάνει με τις λέξεις ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ. Φανερώθηκε δε με τη μορφή της παρακάτω ερώτησης: «Αν αφαιρέσουμε από τον άνθρωπο το Χριστό, τι θα απομείνει στον άνθρωπο;» Η λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχει ως άθροισμα τον αριθμό 1310 (Α=1, Ν=50, Θ=9, Ρ=100, Ω=800, Π=80, Ο=70, Σ=200), ενώ η λέξη ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ έχει ως άθροισμα τον αριθμό 644 (Ε=5, Μ=40, Μ=40, Α=1, Ν=50, Ο=70, Υ=400, Η=8, Λ=30).

Αν αφαιρέσουμε λοιπόν το Χριστό από τον άνθρωπο, θα έχουμε το εξής αποτέλεσμα:

1310

= ΑΝΘΡΩΠΟΣ

- 644 _____

= ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (Ο Θεός είναι μαζί μας)

666

Ολοκληρώνοντας, κρίνουμε απαραίτητο να αναφέρουμε πως η Ορθοδοξία, μας καλεί να αποδεχτούμε την παρουσία των Θαυμάτων στη ζωή μας, μόνο ως αποτέλεσμα της Πίστης μας στο Θεό και όχι ως προϋπόθεση για να πιστέψουμε.

Αυτό σημαίνει πως δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να περιμένουμε ή να επιδιώκουμε κάποιο Θαύμα, με σκοπό να ενισχύσουμε την Πίστη μας ή να αποκαταστήσουμε τη Σχέση μας με το Θεό, αλλά εάν κάποια στιγμή αυτό γίνει να αποτελέσει για εμάς μία ακόμα Ευεργεσία Του, η οποία συμβαίνει πολλές φορές να είναι καρπός επιβράβευσης για τις αγαθές προθέσεις και ενέργειες, που θα πρέπει να μας χαρακτηρίζουν στα Θέματα της Πίστης αλλά και γενικότερα ως προσωπικότητες.

(Αληθινή ιστορία – Θαύμα)

Posted: March 21, 2014 at 2:00 am, Last Updated: March 20, 2014 at 9:35 pm

Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα. Η ξένη κατοχή ήταν Βουλγάρικη.

Oι στερήσεις, οι αρρώστιες και η πείνα είχαν πάρει τρο­μακτικές διαστάσεις και ο θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και με­γάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.
Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μια μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πριν από έξι μήνες στις σφαγές στις 29 Σεπτεμβρίου του 1941.
Από τρό­φιμα της είχαν απομείνει ένα δάχτυλο ελαιόλαδο και μια “χούφτα” κα­λαμποκάλευρο.
Εκείνο λοιπόν το απόγευμα, σκέφτηκε ότι αύριο, του Ευαγγε­λισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά: εκατό δράμια αλευράκι κι ένα δάχτυλο λαδάκι.
Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο καντήλι, που ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι και τότε μπήκε στο δί­λημμα: Το λαδάκι στα νηστικά παιδιά της ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού;
Αποφασιστικά όμως έκανε τον Σταυρό της και είπε στην Παναγία: “Παναγία μου! Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί η μέρα που ξημε­ρώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Συ όμως ανάλαβε να μου Θρέψεις τα παιδιά”.
Πήρε το λιγοστό λαδάκι και μ’ αυτό άναψε το καντήλι της Πανα­γίας. Το ιλαρό του φως φώτισε το φτωχικό σπίτι και η καρδιά της γέμι­σε από γαλήνη. Αυτό τους συνόδευσε στη βραδινή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.
Την άλλη μέρα, μετά τη Θεία Λειτουργία, η θεία μου άνοιξε το ντου­λάπι, για να πάρει το λιγοστό αλεύρι, και έμεινε άφωνη. Τι βλέπει; Το “λαδερό” γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, και δυο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!!!
Σταυροκοπήθηκε η γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας και ευχαρι­στώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο Θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανένα τίποτα. Για δυο χρόνια ούτε το λάδι άδειαζε από το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι “σώθηκε” ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξι στό­ματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη. Αλλά και το καντήλι παρέμεινε από τότε μέρα – νύχτα αναμμένο, μαρτυ­ρώντας με το άσβεστο φως του τη ζωντανή πίστη αυτής της ευλο­γημένης γυναίκας.
Από το βιβλίο “Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία” του Πρ. Στέφανου Αναγνωστόπουλο

 

Δεν θα σωθείτε

  Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.106

 Μα εγώ είμαι ο ίδιος, δεν αλλάζω. Επί επαναστάσεως είπα το «όχι», διαμαρτυρήθηκα. Πέρσυ – πρόπερσι, που φτειάσανε αυτοί το αυτόματο διαζύγιο, δεν υπέγραψα, και ήθελαν να με δικάσουν στο Ρούφ, στο στρατοδικείο. Και πάλι σηκωθήκατε και διαμαρτυρηθήκατε, και με τις υπογραφές σας και με τούτο και μ’ εκείνο ματαιώθηκε η δίκη: αναγκάστηκαν να βγάλουν βούλευμα απαλλακτικό. Εγώ ήθελα να δικαστώ, να καθίσω στο εδώλιο του κατηγορουμένου και ν’ απολογηθώ, για τα ιερά και τα όσια της πατρίδος μας. Δεν είχα την χάριν αυτήν. Λοιπόν, και πάλι εσείς με υποστηρίξατε: Συνεπώς, κάνατε κάποιον αγώνα. Και τώρα κάτω στην Αθήνα υπάρχουν μερικοί οι οποίοι πνέουν μένεα εναντίον του Αυγουστίνου, ενώ βλέπουν ότι κρατώ την ίδια πάντοτε γραμμή.

  Όπως λοιπόν τότε, στην επανάσταση της 21η Απριλίου – πως τη λένε αυτή, διαμαρτυρήθηκα, όπως κατόπιν, επί Νέας Δημοκρατίας, διαμαρτυρήθηκα, έτσι και τώρα διαμαρτύρομαι. Δεν άλλαξα εγώ. Κρατώ αταλάντευτον γραμμήν. Κρατώ τη γραμμή την οποίαν εχάραξε το Ευαγγέλιο, εχάραξαν οι πατέρες. Παρόλη την ατέλεια και αμαρτωλότητα μου, αυτή τη γραμμή ακολουθώ και είμαι έτοιμος και τη ζωή μου να θυσιάσω.

Και εγώ μέν θυσιάζω και το θρόνο και τη ζωή μου, εσείς τι θα θυσιάσετε; Δεν είναι μόνο ο δεσπότης να κάνει θυσίες, αλλά και εσείς πρέπει κάτι να θυσιάσετε.

Δεν ζητώ να σηκώσετε στις πλάτες σας τον Όλυμπο και το Καϊμακτσαλάν, δεν ζητώ τέτοια δύσκολα πράγματα. Κάτι ελάχιστο ζητώ να είστε ζωντανοί και έτοιμοι για αγώνες. Και πάλι σας ρωτώ, είστε σύμφωνοι;

Δεν θα σωθείτε

  Ας κοινωνάτε, ας εξομολογείστε, δε θα σωθείτε εάν δεν ανοίγετε και το στόμα σας για το Χριστό. Ο χριστιανισμός έφθασε μέχρι σε εμάς δια της διαδόσεως του Ευαγγελίου, η οποία είναι ιερά υποχρέωσις παντός Χριστιανού. Και είναι ψευτοχριστιανός αυτός ο οποίος δεν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει για το Χριστό.