Εικόνα

Εικόνα
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Ελεούσης Ξυνιάδος

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ


Το νόημα της Αναστάσεως του Κυρίου είναι πολύ πιο βαθύ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ σταυρώνεται για μας, για τις δικές μας αμαρτίες, κατεβαίνει στον Άδη και τον νικά, νικά τον διάβολο, νικά τον θάνατο. Οδοποιεί την επαναφορά του Αδάμ και της Εύας στον Παράδεισο και ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου. 
Μετά από τρεις ημέρες ανασταίνεται από τους νεκρούς! Δια της Αναστάσεως Του ο Κύριος νικά τον θάνατο. Είναι το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός και η μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας. Η Ανάστασίς Του είναι ζωηφόρος, ζωοδόχος, νικητήριος, ένδοξος και αποτελεί φωτεινό σύμβολο κατά του θανάτου και οδηγό για την πνευματική μας ζωή. Μην λησμονούμε ότι επί της Αναστάσεως του Θεανθρώπου βασίζεται η πίστις μας. Ο κεντρικός πυρήνας της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας είναι Σταυροαναστάσιμος. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ δεν σταυρώθηκε και πέθανε ως άνθρωπος, αλλά ως Θεάνθρωπος! Είναι πολύ σημαντικό να τα καταλάβουμε αυτά αλλά δεν μπορεί να τα χωρέσει αυτά ανθρώπινος νους. 
Η Ανάστασις αποτελεί σωτηριολογικό γεγονός. Είναι η απαρχή μίας νέας πορείας για σύμπαντα τον κόσμο. Ο Ύψιστος ΘΕΟΣ δια την σωτηρίαν του ανθρώπου, του ανθρωπίνου γένους "εκπόνησε" το "σχέδιο της θείας οικονομίας". Έτσι η Ανάστασις αποτελεί ένα από τα κυριότερα γεγονότα αυτού του Σχεδίου. Διότι μας φέρνει από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, από την φθορά στην αφθαρσία.
Ταυτοχρόνως, καλούμαστε, να "αναστηθούμε" προσωπικά έκαστος, ώστε να φθάσουμε στο πολυπόθητο καθ΄ ομοίωσιν. Ανάστασις σημαίνει νίκη του θανάτου, ευκαιρία στον άνθρωπο για να φθάσει στην τελειότητα, εκδίωξη των πειρασμών και των αμαρτωλών επιθυμιών της σαρκός
Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα ακολουθήσουμε τον δρόμο που χάραξε ο ΧΡΙΣΤΟΣ όσο δύσκολος και αν είναι. Ο δρόμος που θα αλλάξει την πορεία του κόσμου και θα φέρει την ειρήνη και την ευημερία. Θέλει όμως δουλειά και αγώνα.

Η Ανάσταση του Κυρίου


anastasi-xristou
Αν ο θάνατος είναι «το συγκλονιστικότερο γεγονός της ζωής», τότε η Ανάσταση του Χριστού είναι πράγματι «η εορτή των εορτών". Η ακολουθία του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας την ολόφωτη νύχτα του Πάσχα μας εισάγουν στο θρίαμβο της νίκης κατά του θανάτου.
Ο εσταυρωμένος της Ιερουσαλήμ, «επί Ποντίου Πιλάτου», αποδέκτηκε το θάνατο μ' όλες του τις πτυχές και μ' όλη του τη δύναμη - δύναμη φθοράς, εξουσίας επί της ζωής, χωρισμού ψυχής και σώματος. Αποδεχόμενος όμως το θάνατο, με το να υπακούσει «έως τέλους» στον Πατέρα Του, συνέτριψε τη δύναμή του και ανέτρεψε την εξουσία του, χαρίζοντας σε όλους ζωή αιώνιον. Κι έγινε η Ανάσταση του Ιησού Χριστού βεβαιότητα ανάστασης του σύμπαντος κόσμου, αφθαρτοποίηση της ύλης, έγερση των απ' αιώνος κεκοιμημένων, αιτία χαράς όλων των ανθρώπων.

Όταν λέμε Ανάσταση εννοούμε ότι το σώμα του που ήτανε νεκρό και μάλιστα πληγωμένο από τα καρφιά και την λόγχη, σηκώθηκε. Αυτό το γεγονός, διαδόθηκε από πολλούς την τρίτη ημέρα και κανένας δεν μπόρεσε να το διαψεύσει. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, που τον καταδικάσανε και τον σταυρώσανε και συνεπώς, ήταν ένοχοι, θα έπρεπε να αποδείξουν στο λαό ότι αυτά που διαδίδονται είναι ψευδή και ο καλύτερος τρόπος για να το αποδείξουν ήτανε να πάνε στο μνήμα και να δείξουν το σώμα του Χριστού ότι ήταν νεκρό. Ασφαλώς πήγανε, αλλά το σώμα δεν το βρήκανε. Και το ερώτημα είναι, τι έγινε το σώμα του; Ασφαλώς οι άπιστοι θα πουν πως πήγανε οι μαθητές του και το πήρανε. Ας εξετάσουμε λοιπόν και αυτή την εκδοχή. Οι μαθητές του ζήσανε με τον Χριστό τρία χρόνια ακούσανε την διδασκαλία του, είδανε την ζωή του και τα θαύματα που έκανε, κάνανε και εκείνη με την εξουσία που τους έδωσε αλλά στο τέλος όταν τους είπε υπάγωμεν στην Ιερουσαλήμ και Υιός του ανθρώπου μέλη να πάθει πολλά, να εμπαιχθεί, να μαστιγωθεί, να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί. Αυτό οι μαθητές του δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν και όταν ο Χριστός συνελήφθη στην Γεσθημανή, τρομαγμένοι διαλυθήκανε. Ο Ιούδας που τον πρόδωσε, κρεμάστηκε. Ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρεις φορές. Και όλοι τους κρυφτήκανε για τον φόβο τον Ιουδαίων. Τι έγινε λοιπόν την τρίτη ημέρα; Που το βρήκανε το θάρρος να ομολογήσουν χαρούμενα ότι ο Χριστός ζει; Αν οι μαθητές είχανε κλέψει το σώμα θα είχανε το θάρρος να ομολογήσουν στους γραμματείς ότι ο Χριστός Ανέστη !!! Ο Πέτρος που τον είχε αρνηθεί μετά την ανάσταση κήρυττε με θάρρος και εξουσία και έλεγε "Τον Χριστό τον οποίο σταυρώσατε, ο Θεός τον Ανέστησε και ημείς είμεθα μάρτυρες". Και ότι πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους.

Μετά την Ανάσταση επί σαράντα μέρες ο Χριστός φανερωνότανε στους μαθητές του και την τεσσαρακοστή ημέρα ανελήφθη στον ουρανό. Οι έντεκά αυτοί μαθητές του δώσανε όλοι την ζωή τους, κηρύττοντας την Ανάσταση του Χριστού. Στερηθήκανε της απολαύσεις της ζωής και στο τέλος πεθάναν με μαρτυρικό θάνατο, βέβαιοι γι' αυτό που κηρύττανε.

Ο ιερός Χρυσόστομος για την Ανάσταση του Χριστού

Η Ανάσταση του Κυρίου είναι η εορτή των εορτών της Εκκλησίας μας και το ακράδαντο θεμέλιο, πάνω στο οποίο στηρίζεται το οικοδόμημα της Πίστεώς μας.
Το ότι υπάρχει μέχρι σήμερα Εκκλησία, παρά τους φοβερούς διωγμούς, που υπέστησαν οι πιστοί μέσα στη δισχιλιετή ιστορία της, οφείλεται στο ότι ο Ιδρυτής της Κύριος Ιησούς Χριστός νίκησε το θάνατο και ζει στους ουρανούς και κατευθύνει την πορεία της στον κόσμο.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η πηγή της δυνάμεως της Εκκλησίας ως συνόλου και κάθε πιστού προσωπικά.
Οι ιεροί υμνογράφοι με εξαίρετους ύμνους τονίζουν σε όλους τους ήχους και τους τόνους τη μεγάλη εορτή της Αναστάσεως. Και οι άγιοι Πατέρες, με το ιδιαίτερο χάρισμά του καθένας, παρουσιάζουν το νόημα της Αναστάσεως και τη σημασία της για τη ζωή μας.
Ο ιερός Χρυσόστομος επανειλημμένα ομιλεί με ενθουσιασμό για την Ανάσταση του Χριστού, απολογούμενος μάλιστα κάποτε προς τους απίστους και αμφιβάλλοντας.
Η Ανάσταση του Χριστού
Πάρα πολύ μεγάλη πραγματικά απόδειξη της Αναστάσεως είναι το ότι ο Χριστός, που θυσιάστηκε στο Σταυρό, μετά το θάνατό του επέδειξε τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε έπεισε ανθρώπους, που ζούσαν σε διάφορες περιοχές, να περιφρονήσουν, χάριν της πίστεως προς αυτόν και της ομολογίας αυτής της πίστεώς τους, και την πατρίδα τους και την οικογένειά τους και τους φίλους τους και τους συγγενείς τους και αυτή τη ζωή τους και να προτιμήσουν αντί των ευχαρίστων και τερπνών του κόσμου, που τους υπόσχονταν οι εχθροί της Πίστεως, και μαστιγώσεις και κινδύνους και μαρτυρικό θάνατο. Αυτά δεν είναι κατορθώματα κάποιου νεκρού, που έμεινε κλεισμένος στον τάφο του, αλλά κάποιου που ανεστήθη και ζει. (PG 50,593)
Τι μεγαλύτερη απόδειξη της Αναστάσεως του Χριστού ζητάς, όταν βλέπεις να έχει γίνει τόσο μεγάλη μεταβολή των πραγμάτων έπειτα από εκείνο το γεγονός; Γυναίκες, που εκ φύσεως είναι δειλές, παρουσιάζονται ατρόμητες εμπρός στον θάνατο, ενώ ο θάνατος πριν από την Ανάσταση ήταν φοβερός και φρικτός και στους αγίους άνδρες. (PG 50, 629)
Πολλοί ερωτούν, γιατί άραγε, όταν ανεστήθη ο Χριστός δεν εμφανίσθηκε στους Ιουδαίους; Η ερώτηση αυτή όμως είναι περιττή και μάταιη. Διότι εάν επρόκειτο να τους ελκύσει προς την πίστη με την εμφάνισή του μετά την ανάσταση του σ’ αυτούς, δεν θα απέφευγε να το κάνει. Ότι όμως δεν επρόκειτο να τους ελκύσει προς την πίστη, αν εμφανιζόταν σ’ αυτούς μετά την ανάστασή του, φαίνεται με την περίπτωση του Λαζάρου. Διότι αυτόν που ήταν νεκρός τέσσερις μέρες και μύριζε και είχε αρχίσει να αποσυντίθενται τον ανέστησε και του έδωσε δύναμη να βγει από τον τάφο του, όπως ήταν δεμένος με νεκρικούς επιδέσμους εμπρός στα μάτια όλων, και παρά ταύτα όχι μόνο δεν τους είλκυσε προς την πίστη, αλλά και τους ερέθισε περισσότερο. Διότι αποφάσισαν να σκοτώσουν και τον Λάζαρο. Εάν λοιπόν ανέστησε κάποιον άλλον και δεν επίστευσαν, άραγε ανασταίνοντας τον εαυτό Του και δείχνοντάς τον σ’ αυτούς, δεν θα κυριεύονταν και πάλι από μανία εναντίον του;  (PG 51, 106)

Bιντεο: Συγκλονιστικό:«Μη φοβάσαι εγώ είμαι η Παναγία, θα νικήσετε»



Παλαίμαχος του 1940, ανθυπασπιστής, με δάκρυα στα μάτια περιγράφει τη συγκλονιστική στιγμή,  που όπως υποστηρίζει, είδε τη Θεοτόκο και του έδωσε κουράγιο, λέγοντας, "μη φοβάσαι παιδί μου, εγώ είμαι η Παναγία, υπό τη προστασία μου ο ελληνικός στρατός θα νικήσει….".
Μας έσωσε από βέβαιο θάνατο, εμένα και τη διμοιρία μου, εξηγεί σήμερα από τα Ιωάννινα όπου ζει, όπως διαβάζουμε στο «Αγιορείτικο Βήμα»

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Συγκλονιστικό! Παρουσία του Κυρίου σε μνήμα μικρού παιδιού


Συγκλονιστικό! Παρουσία του Κυρίου σε μνήμα μικρού παιδιού
Τo μωρό που βλέπετε στην φωτογραφία να έχει στην αγκαλιά του ο Κύριος έχει κοιμηθεί.
Απαρηγόρητος ο Πατέρας από τον μοιραίο αυτό χαμό του γιού του έκλεγε και οδυρώταν.
Την ώρα του ύστατου χαίρε όμως κατάφερε να βρει το κουράγιο, να πάρει μια φωτογραφική μηχανή και να φωτογραφήσει το νεκρό μοναχοπαίδι του μέσα στο φέρετρο (μνήμα) λίγο πριν την ταφή..
Κατά την εμφάνιση του φιλμ όμως η φωτογραφία που εμφανίστηκε κατά θαυμαστό τρόπο είναι αυτή που βλέπουμε τώρα και η οποία ήταν ένα μήνυμα παρηγοριάς από τον Κύριο προς τον απαρηγόρητο πατέρα.

Φοβερό Θαύμα στην Μονή Αγίου Παύλου





Φοβερό Θαύμα στην Μονή Αγίου Παύλου

Οι Πατέρες της Νέας Σκήτης διηγήθηκαν το ακόλουθο θαύμα, πού έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου.

Επί ηγουμενίας του αρχιμανδρίτη Σεραφείμ, κατά το έτος 1935 με 36 όταν, το άγιο Πάσχα όλοι οι Πατέρες και αδελφοί της Μονής, 60 τον αριθμόν, κατά την Παράδοση βγήκαν έξω στο προαύλιο να κάνουν την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά το «Χριστός Ανέστη», ό Καθηγούμενος Σεραφείμ, σε ένα από τα πιο αγαθά, άπλα, αλλά και πιστά γεροντάκια... τον αδελφό της Μονής και πρόθυμο εργάτη της υπακοής Γέρο - Θωμά είπε: «Γέρο Θωμά, πήγαινε σε παρακαλώ κάτω στο οστεοφυλάκιο να ειπείς στα κόκαλα εκεί των Πατέρων το «Χριστός Ανέστη».
Ό Γέρο - Θωμάς πρόθυμος, χωρίς να σκεφτεί καθόλου που θα πάει, είπε «Να είναι ευλογημένο Γέροντα» αμέσως ξεκίνησε και πήγε στα οστά και είπε: «Ό ηγούμενος μ' έστειλε να σας ειπώ το «Χριστός Ανέστη» Πατέρες και Αδελφοί». Αμέσως όλα τα οστά έτριξαν, χόρεψαν κι αναπήδησαν, μια νεκροκεφαλή μάλιστα σηκώθηκε ως ένα μέτρο ψηλά κι απήντησε στο χαιρετισμό του Γέροντα και είπε: «Αληθώς ανέστη ό Κύριος» και αμέσως έγινε και πάλι νεκρική σιγή στα οστά.
Ό Γέρο - Θωμάς γύρισε και σε ερώτηση του ηγουμένου, του είπε όσα είδε και άκουσε. Έφριξαν όλοι οι Πατέρες πού το άκουσαν και όλοι μ' ένα στόμα δόξασαν το Θεό, πού ή Πίστη μας είναι ζωντανή, αληθινή και παναγία!
πηγη ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

Ρίγος προκαλεί θαύμα στην ισλαμική Αίγυπτο!


  • Ακόμα και η Αιγυπτιακή τηλεόραση έχει συγκλονιστεί με την θαυματουργική παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στα δύο κοριτσάκια που επέζησαν μετά απο 15 ημέρες θαμένα με την δολοφονημένη μητέρα τους

Κι όμως συμβαίνουν θαύματα! Ένας Μουσουλμάνος στην Αίγυπτο σκότωσε τη γυναίκα του και την έθαψε με τα δύο κοριτσάκια τους, το ένα ήταν μωρό και το άλλο 8 ετών.

Τα κορίτσια τα έθαψε ζωντανά!! Στην συνέχεια κατήγγειλε στην αστυνομία ότι τα κορίτσια είχαν σκοτωθεί απο έναν θείο τους. Ύστερα από 15 μέρες πέθανε ένα άλλο μέλος από το σόι τους. Οι συγγενείς του αποφάσισαν να τοποθετήσουν το νεκρό στον τάφο όπου βρισκόταν η γυναίκα και τα δύο του παιδιά.

Όταν άνοιξαν τον τάφο για την κηδεία, οι παρευρισκόμενοι δεν πίστευαν στα μάτια και στα αυτιά τους: Βρήκαν κάτω από το χώμα τα δύο κοριτσάκια ΖΩΝΤΑΝΑ!!! Το εκπληκτικό γεγονός διαδόθηκε σαν αστραπή σ’ όλη τη χώρα και ο πατέρας των παιδιών ετοιμάστηκε για τη θανατική ποινή. Όπως ήταν φυσικό, οι ερωτήσεις έπεσαν βροχή πάνω στο μεγαλύτερο παιδί προκειμένου να τους διαφωτίσει για το πώς επέζησαν.


Ένας άνδρας, ο οποίος φορούσε λευκά ρούχα που έλαμπαν σαν τον ήλιο, με χέρια ματωμένα από πληγές, ερχόταν και μας έδινε φαγητό, ήταν η απάντηση της μικρής. Ακόμη, ο άνθρωπος αυτός ξυπνούσε και τη μαμά μου για να περιποιηθεί την αδελφή μου.

Το εθνικό αιγυπτιακό κανάλι, το οποίο πήρε τη συνέντευξη, μετάδωσε μέσω της (μουσουλμάνας) δημοσιογράφου: «Ο άνδρας αυτός δε μπορεί να ήταν άλλος από τον ΙΗΣΟΥ, διότι κανείς άλλος δεν κάνει τέτοιου είδους πράγματα!».

Μπορεί μεν οι μουσουλμάνοι να δέχονται ότι ο «ISA» (Ιησούς) τα έκανε όλα αυτά, αλλά οι πληγές δείχνουν ότι πραγματικά σταυρώθηκε, όπως επίσης είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιησούς ΖΕΙ. Εξάλλου, κανείς δε διανοήθηκε να μη βασιστεί στα λόγια του κοριτσιού, γιατί ούτε αυτή ούτε η αδελφούλα του θα ήταν δυνατό να επιζήσουν αν δε συνέβαινε ένα πραγματικό θαύμα.

Οι ηγέτες των μουσουλμάνων βρίσκονται αντιμέτωποι μ’ ένα αδιέξοδο, καθώς ούτε την αυθεντικότητα του θαύματος μπορούν να αμφισβητήσουν ούτε και να περιορίσουν την έκταση που πήρε η δημοσιότητα της όλης ιστορίας. 

πηγη. newsit.gr

Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Ή άδεια λαβίδα



Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ 'Ιάκωβος Τσαλίκης (1991) εξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα και της έβαλε κανόνα νά μην κοινωνήσει για τρία χρόνια.
Γιατί δεν κοινωνάς; τη ρώτησε μία μέρα ο ιερέας της ενορίας της. Μου έβαλε κανόνα ο π. 'Ιάκωβος, απάντησε
Εκείνη, και του είπε την αιτία. Όχι γιαγιά, μη στενοχωριέσαι. Αυτός είναι αγράμματος καλόγερος.
Εγώ είμαι μορφωμένος και σόι λύνω τον κανόνα. Νά έρθεις την Κυριακή νά σε κοινωνήσω.
Καθώς όμως πλησίασε ή γιαγιά νά μεταλάβει, ένιωσε στο στόμα της την άγία λαβίδα άδεια και κρύα, δεν κατάλαβε τη γεύση της-θείας Κοινωνίας.
Το θαυμαστό γεγονός επαναλήφθηκε άλλες δύο Κυριακές, όπότε ή γυναίκα ανησύχησε και ξαναπήγε στο γέροντα 'Ιάκωβο.
Παιδί μου, της είπε εκείνος, ο κανόνας δεν λύνεται. Πρέπει νά κάνεις τον κανόνα πού σου έβαλα.
Το 1987, ο π. Ιάκωβος εξομολόγησε μία κοπέλα, αλλά της απαγόρευσε νά κοινωνήσει.
Εκείνη τότε επισκέφθηκε κάποιον επίσκοπο, πού της επέτρεψε τη θεία μετάληψη.
Όταν όμως πλησίασε νά κοινωνήσει, ή άγία λαβίδα μπήκε άδεια στο στόμα της.
Αυτό ο παράδοξο και θαυμαστό επαναλήφθ
ηκε κι άλλη φορά, όπότε ή κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε και πήγαινα εξομολογηθεί πάλι στον π. 'Ιάκωβο.

Οι προσευχές που δεν εισακούγονται




Πολλοί αναρωτιόμαστε γιατί ενώ κάποιος προσεύχεται και ζητάει από τον Θεό κάτι δεν γίνεται ή αφού κάποιος πηγαίνει κάθε Κυριακή Εκκλησία και ταυτόχρονα προσεύχεται πως είναι δυνατόν να
προσεύχεται και να μην «ακούγεται» η προσευχή του...



Αναρωτηθήκαμε όμως ποτέ πως αλήθεια όλοι μας προσευχόμαστε; Φτάνει να κάνουμε κάτι από συνήθεια, από φόβο, από απελπισία χωρίς πραγματικά την εσωτερική μας συντριβεί και ταπείνωση;

Παρακολουθήστε παρακάτω μια πολύ διδακτική ταινία μικρού μήκους που δίνει ένα πολύ ωραίο παράδειγμα γιατί πολλοί λένε πως δεν εισακούγονται οι προσευχές τους... 

Το δεσποτικό Αίμα


Το δεσποτικό Αίμα

ΚΑΤΑ τη διάρκεια της θείας λειτουργίας στο χωριό Ζάρκα της 'Ιορδανίας, στις 21 'Απριλίου1991, μετά τη μεγάλη είσοδο, ο ορθόδοξος ιερέας τοποθέτησε τα τίμια Δώρα στην άγία τράπεζα. Ξαφνικά είδε το δισκάριο γεμάτο αίμα.
Από τον άγιο Άρτο ξεχυνόταν επίσης αίμα ζεστό. Ό ιερέας έβαλε τις φωνές, και οι πιστοί έτρεξαν στο ιερό νά δουν τι συμβαίνει.
Βλέποντας το θαυμαστό γεγονός, έμειναν άφωνοι. Άλλοι προσπαθούσαν νά μεταλάβουν μερικές σταγόνες ενώ άλλοι νά χρίσουν το σώμα τους.
"Επισκέφθηκα την πόλη", διηγείται αυτόπτης μάρτυρας, για νά δω από κοντά το θεϊκό σημείο.
Χιλιάδες κόσμου είχαν κατακλύσει την περιοχή.
Ό ιερέας είχε κατορθώσει νά φυλάξει δύο κομματάκια Άρτου. Ομολογώ πώς αυτό πού έβλεπα δεν ήταν Άρτος και οίνος.
Ήταν Σώμα και Αίμα Ιησού Χριστ
ού .
Καθώς γύριζε μια μέρα στο κελί του ο Όσιος Μακάριος, φορτωμένος φοινικόφυλλα για το εργόχειρο του, τον σταμάτησε ο διάβολος, έτοιμος να του επιτεθεί, αλλά δεν μπόρεσε. Μια ακατανίκητη δύναμη τον εμπόδιζε.


- Πολύ με έχεις βασανίσει, Μακάριε, του φώναξε άγρια. Τόσα χρόνια σε πολεμώ και δεν μπορώ να σε ρίξω. Και τι περισσότερο από εμένα κατορθώνεις εσύ; Νηστεύεις τάχα; Αμ’ εγώ ποτέ δεν τρώγω. Αγρυπνείς; Εγώ ούτε καν έχω ανάγκη τον ύπνο. Ένα μόνο φοβερό έχεις που με τρομάζει.- Ποιο είναι αυτό; ρώτησε με πολύ ενδιαφέρον ο Όσιος.
- Η ταπεινοφροσύνη, ομολόγησε θέλοντας και μη ο διάβολος και εξαφανίστηκε.

_________________
Ας απομακρύνουμε από το στόμα μας κοροϊδίες και βρισιές, και αισχρολογίες και κακολογίες, καθώς και την κακή συνήθεια των όρκων. | Αγ. Ίω. Χρυσόστομος

Η βασίλισσα και οι 4 σύντροφοί της





Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια βασίλισσα, που είχε 4 συντρόφους.

Πάνω απ' όλους έδειχνε αδυναμία στον τέταρτο. Τον στόλιζε με ακριβά ρούχα, του χάριζε πάντα τα καλύτερα, τον στόλιζε με κοσμήματα, του φορούσε αρώματα και του φερόταν πολύ γενναιόδωρα...

Ο τρίτος σύντροφος της βασίλισσας είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση, ήταν αλαζών, όμως εκείνη τον αγαπούσε και τον σύστηνε με υπερηφάνεια στον κύκλο της και φοβόταν μήπως κάποια μέρα, θα την άφηνε για άλλη γυναίκα..


Ο δεύτερος σύντροφος της ήταν πάντα ευγενικός κι υπομονετικός μαζί της. Όταν εκείνη αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα, ήξερε ότι μπορούσε να βασιστεί πάνω του, ότι θα την άκουγε και θα τη βοηθούσε στην λύση του.

Ο πρώτος αν και ήταν πιστός σαν σκυλί και βρισκόταν πάντα δίπλα της, εκείνη δεν του έδινε σημασία, τον παραμελούσε, τον ειρωνευόταν και τον έδιωχνε από κοντά της.

Και μια μέρα, η βασίλισσα αρρώστησε βαριά και κατάλαβε πως θα πεθάνει. Σκέφτηκε τότε πως είχε 4 συντρόφους, όμως σε λίγο δε θα' χε κανέναν. Έτσι τους φώναξε όλους μπροστά της και ρώτησε πρώτα τον τέταρτο που ήταν η μεγάλη της αδυναμία:

"Σ' αγάπησα περισσότερο από τους άλλους, σε είχα πάντα στα πλούτη, ντυμένο με τα πιο όμορφα ρούχα και μες την καλοπέραση, δε σου χάλασα ποτέ χατίρι. Τώρα που πεθαίνω, θα με ακολουθήσεις για να έχω παρέα, εκεί που πάω;"

"Δεν υπάρχει περίπτωση! Εσύ τον δρόμο σου κι εγώ τον δικό μου" απάντησε εκείνος κοφτά και την παράτησε σύξυλη. Τα λόγια του την πλήγωσαν σαν μαχαίρι στην καρδιά.

Μετά ρώτησε τον τρίτο σύντροφό της. "Σ 'αγάπησα σ όλη μου τη ζωή και πάντα γύρευα την συντροφιά σου. Τώρα που πεθαίνω, θα με ακολουθήσεις στο θάνατο;"

"Όχι, φυσικά" απάντησε εκείνος. "Η ζωή είναι πολύ ωραία για να την αφήσω. Όταν πεθάνεις, θα παντρευτώ μια άλλη." Η Βασίλισσα ένοιωσε να της κόβεται η αναπνοή και η καρδιά της βούλιαξε...

Ύστερα, ρώτησε τον δεύτερο σύντροφό της.
"Πάντα ερχόμουν σε σένα για βοήθεια και πάντα ήσουν εκεί για μένα. Όταν πεθάνω, θα με ακολουθήσεις για να μου κρατάς συντροφιά;"

"Λυπάμαι, δε μπορώ να σε βοηθήσω τώρα. Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να 'περπατήσω' μαζί σου μέχρι τον τάφο σου", απάντησε το παλικάρι κάνοντας την καρδιά της να ραγίσει από θλίψη...

Τότε, ακούστηκε μια φωνή: "Εγώ βασίλισσα μου θα έρθω μαζί σου! Θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πας!"
Η βασίλισσα γύρισε να δει από πού ερχόταν η φωνή και είδε τον πρώτο της σύντροφο. Φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος και παραμελημένος.

Θρηνώντας η βασίλισσα
"Αχ τι λάθος που έκανα η δύστυχη, έπρεπε να σε είχα προσέξει περισσότερο, όταν είχα την ευκαιρία!" είπε και ξεψύχησε . Ήταν ήδη πολύ αργά.

Εδώ τελειώνει το παραμύθι και αρχίζει η πραγματικότητα.

Η Βασίλισσα είσαι εσύ και έχεις 4 συντρόφους στη ζωή σου

Ο τέταρτος σύντροφος σου είναι το ΣΩΜΑ σου. Όση προσοχή κι αγάπη κι αν του δώσεις, όσα κι αν του προσφέρεις, όσο κι αν το στολίσεις, όση αδυναμία κι αν του δείξεις, όταν έρθει η στιγμή και πεθάνεις, θα σε εγκαταλείψει χωρίς οίκτο.

Ο τρίτος σύντροφός σου είναι η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΟΥ, ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ STATUS και ό,τι υλικό κατέχεις. Βρίσκονται μαζί σου όσο είσαι εν ζωή. Όμως μπορεί να σε εγκαταλείψουν και σίγουρα όταν έρθει η ώρα να φύγεις ακολουθούν άλλους και σε έχουν κιόλας ξεχάσει.

Ο δεύτερος σύντροφος σου είναι η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ. Όσο κι αν βρίσκονται κοντά σου, την ύστατη ώρα, μόνο να σε ξεπροβοδίσουν μέχρι τον τάφο σου μπορούν...όχι όμως να έρθουν μαζί σου.

Ο πρώτος σου σύντροφος είναι το ΠΝΕΥΜΑ σου, που σχεδόν είναι πάντα παραμελημένο από το κυνήγι του πλούτου, της δύναμης, της εξουσίας, των υλικών αγαθών. Όμως, το πνεύμα σου είναι το μόνο που θα σε ακολουθήσει όπου κι αν πας, το μόνο που θα είναι πιστό αιώνια!

Καλλιέργησε το, δυνάμωσέ το, διατήρησέ το ζωντανό, καθώς θα σε συντροφεύει για πάντα..
Ο καλόγερος και ο ταξιτζής...



Ένας οδηγός πήγαινε από τη περιοχή της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη. Τον σταματά ένας καλόγερος και του λέει: «Παλικάρι, με παίρνεις μέχρι τη Θεσσαλονίκη;». «Βεβαίως, ελάτε». Ήταν μόνος ο οδηγός.

Κάθισε δίπλα του και του λέει: «Κώστα, -χωρίς να τον ξέρει- έχεις αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες. Να πας στο νοσοκομείο και θα τον προλάβεις». Και αμέσως εξαφανίσθηκε. Αυτός έπαθε σοκ. Παίρνει μερικά τηλέφωνα και λέει τι του συνέβη.

Του φέρνουν μερικές φωτογραφίες. Τον ρωτούν αν αναγνωρίζει ποιος είναι ο καλόγερος. Αυτός αναγνώρισε τον π. Παΐσιο. Πήγε πράγματι στο νοσοκομείο. Τον εξέτασαν οι γιατροί και βρήκαν αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες, ενώ ο ίδιος δεν αισθανόταν πόνους.

Βλέπετε αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι ευαρέστησαν τον Θεό εμφανίζονται μετά το θάνατο τους και πιστοποιούν την αλήθεια του ευαγγελίου.

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Ποια είναι τα 23 τάγματα των τελωνίων; Μια θαυμαστή εμπειρία για τον τελωνισμό της ψυχής




Τα 23 Τελώνια είναι 23 έλεγχοι που υφίσταται η ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατό του για συγκεκριμένα αμαρτήματα. Σε κάθε έλεγχο εξετάζετε η ψυχή για ένα συγκεκριμένο αμάρτημα. Αν δεν έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα προχωρά στο επόμενο τελώνιο και αν κατορθώσει και περάσει και το εικοστό τρίτο τελώνιο φτάνει μπροστά στην Πύλη του Παραδείσου. Αν όμως έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα, τότε τα τελώνια αυτού του ελέγχου την αρπάζουν και την οδηγούν στο σκοτεινό Άδη, όπου περιμένει την Τελική Κρίση στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να οδηγηθεί τελικά στην Κόλαση.
1. το τελώνιο της κακολογίας
2. το τελώνιο της ύβρης
3. το τελώνιο του φθόνου
4. το τελώνιο του ψέματος
5. το τελώνιο του θυμού και της οργής
6. το τελώνιο της υπερηφάνειας
7. το τελώνιο της βλασφημίας
8. το τελώνιο της φλυαρίας και της ανοησίας
9. το τελώνιο του τόκου και του δόλου
10. το τελώνιο της τεμπελιάς και του ύπνου
11. το τελώνιο της φιλαργυρίας
12. το τελώνιο της μέθης
13. το τελώνιο της μνησικακίας
14. το τελώνιο της μαγείας και της μαντείας
15. το τελώνιο της λαιμαργίας
16. το τελώνιο της ειδωλολατρίας
17. το τελώνιο της ομοφυλοφιλίας
18. το τελώνιο της φιλαρέσκειας
19. το τελώνιο της μοιχείας
20. το τελώνιο του φόνου
21. το τελώνιο της κλεψιάς
22. το τελώνιο της πορνείας
23. το τελώνιο της ασπλαχνίας

Ας δούμε αναλυτικά πως περιγράφεται ο δρόμος για την Πύλη του Παραδείσου μέσα από την οπτασία του μοναχού Γρηγορίου…

Φοβερά οπτασία την οποία είδε ένας μοναχός ονομαζόμενος Γρηγόριος, ο οποίος για ένα διάστημα ήταν μαθητής του Αγίου Βασιλείου του νέου επί Βασιλέως Λέοντος σοφού κατά τον 9ον αιώνα.


 Συνέχεια εδώ

Θαύμα Αγίου Σπυρίδωνος - Το φίδι που γίνεται χρυσάφι




Μια μέρα, ένας πτωχός με πολυμελή οικογένεια κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του Αγίου Σπυρίδωνα. Πλησίασε τον άγιο και με δάκρυα του ζήτησε ένα δάνειο. Το ήθελε για
να πληρώσει κάποιο χρέος του σ' ένα πλούσιο, που απειλούσε να του πωλήσει το σπίτι του. Πού να βρει όμως ο άγιος ένα τόσο μεγάλο ποσό;
Στον πόνο που του δημιουργούσαν τα πικρά δάκρυα του πτωχού, που από τη θλίψη σπάραζε, ο στοργικός επίσκοπος καταστενοχωρημένος άρχισε να βηματίζει. Ξάφνου εκεί
μπροστά του, πήρε το μάτι του ένα φίδι να σέρνεται μέσα στην πρασινάδα. Σαν αστραπή πέρασε από τον νου του το ραβδί του Ααρών, που στο παλάτι του Φαραώ τ' αφήκε να
πέσει στη γη κι έγινε φίδι. «Ας ήταν, Κύριε, το φίδι αυτό να γινόταν χρυσάφι για τον πτωχό αυτόν οικογενειάρχη, είπε σιγανά. Ναι, Κύριε. Ας γινόταν χρυσάφι, για να βοηθηθεί το
δυστυχισμένο αυτό πλάσμα σου», ξανάπε και σήκωσε το χέρι. Το φίδι σταμάτησε. Κι ο άγιος έσκυψε και το πήρε. Στο χέρι του το σιχαμερό ερπετό μεταμορφώθηκε κι άστραψε
τώρα χρυσαφένιο. O πτωχός γεμάτος χαρά πήρε το χρυσάφι κι έτρεξε και το έδωκε ενέχυρο στον πλούσιο δανειστή.

Όταν αργότερα με τη βοήθεια του Θεού πλήρωσε το χρέος του, ο δανειστής του επέστρεψε το χρυσαφένιο ενέχυρο. Κι ο πτωχός το πήρε και με δάκρυα ευγνωμοσύνης το
γύρισε στον άγιο. Αυτός, αφού το έλαβε στα χέρια, έστρεψε τα μάτια στον ουρανό, δόξασε τον Θεό για την άπειρη φιλανθρωπία του κι ύστερα το έριξε στη γη. Και ώ του
θαύματος! Το χρυσάφι έγινε και πάλι φίδι κι έφυγε από μπροστά τους.
ο θαυμαστό γεγονός του 1547 μετά Χριστόν



Μια ακόμη απόδειξη της αυθεντικότητας της Ορθοδοξίας

Αυτή η κολώνα της εισόδου του Ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, παραμένει σιωπηλός αλλά εύγλωττος μάρτυρας του μεγάλου θαύματος.

Πρόκειται για το θαυμαστό γεγονός που συνέβη την εποχή που οι Άραβες κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα (1547 μ.Χ.) και τους Αγίους Τόπους. Την εποχή που τούρκος διοικητής ήταν ο Μουράτ IV και πατριάρχης Ιεροσολύμων ο Σοφρώνιος Β΄.

Τότε οι Αρμένιοι αιρετικοί, που από χρόνια έψαχναν ευκαιρία να «βάλουν χέρι» στα Ιερά προσκυνήματα και μάλιστα στον Πανάγιο Τάφο και να «βγάλουν» αυτοί το Άγιο Φως, δωροδόκησαν τον τούρκο διοικητή να δώσει διαταγή να παραμείνουν οι Ορθόδοξοι εκτός ναού το Μ.Σάββατο κατά την τελετή αφής του Αγίου Φωτός! Και το πέτυχαν…

Αυτό έφερε μεγάλη λύπη στους Ορθοδόξους που συνέρρευσαν από όλα τα μέρη του κόσμου για να προσκυνήσουν και να δουν το γεγονός. Όλοι περίμεναν έξω από το Ναό και προσευχόταν με θέρμη στο Θεό να τους δώσει το Άγιο Φως και να δώσει διέξοδο στην κρίση. Την ίδια στιγμή ο μουεζίνης από το διπλανό μιναρέ παρακολουθούσε με περιέργεια την εξέλιξη των πραγμάτων.

Όταν λοιπόν οι Ορθόδοξοι με τον Πατριάρχη προσευχόταν έξω από το Ναό, το πρωί εκείνο του Μ. Σαββάτου του 1547, το Άγιο Φως ξεπήδησε από την κολώνα της εισόδου όπου στεκόταν και από τότε η κολώνα είναι ανοιγμένη και καπνισμένη! Έτσι οι Ορθόδοξοι άναψαν τις λαμπάδες τους, ενώ οι Αρμένιοι έφυγαν ντροπιασμένοι και δεν τόλμησαν έκτοτε να αξιώσουν το προνόμιο αυτό.

Ο μουσουλμάνος μουεζίνης που είδε το θαύμα μπροστά στα μάτια τόσων ανθρώπων, πήδησε από τη χαρά του από το μιναρέ και ομολόγησε πίστη στο Θεό των Χριστιανών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μαθευτεί το γεγονός μεταξύ των μουσουλμάνων που το θεώρησαν προδοσία της δικής του πίστης και όρμησαν και τον αποκεφάλισαν. Αυτό ορίζει εξ άλλου ο ισλαμικός νόμος! Έτσι έγινε και μάρτυρας της πίστεως και οι χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό του που σώζεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή Μεγάλης Παναγίας.
Θαυμαστό γεγονός κατά την διάρκεια μιας Θείας Λειτουργίας



Ο Νεομάρτυρας Άγιος Ιάκωβος ο Αγιορείτης διηγήθηκε κάποτε στο μαθητή του Μαρκιανό όσα θαυμαστά είδε στη διάρκεια μιας θείας λειτουργίας:

Καθώς φορούσε ο ιερέας την ιερατική του στολή, έφεξε μπροστά του το φως των αγγέλων, όπως φέγγει ο ήλιος την αυγή, πριν ανατείλει. Όταν άρχισε να προσκομίζει, τέσσερα αγγελικά τάγματα πήγαν και στάθηκαν στα τέσσερα σημεία του ναού.

Τελειώνοντας την προσκομιδή, σκέπασε με τα ιερά καλύμματα τα τίμια Δώρα, που συνάμα καλύφθηκαν από μια λάμψη. Την ώρα της μεγάλης εισόδου, όταν βγήκαν τα Άγια, προπορευόταν ένα φως, που σκέπαζε το λαό.



Το ίδιο φως περικύκλωσε αργότερα την αγία τράπεζα, όταν τοποθετήθηκε το δισκοπότηρο πάνω σ’ αυτήν. Έξω από τον φωτεινό αυτό κύκλο στέκονταν οι άγγελοι ευλαβικά, χωρίς να τολμούν να πλησιάσουν. Το φως δεν έφυγε από τον ιερέα σ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας.

Από το στόμα του έβγαινε αόρατη φλόγα, όταν εκφωνούσε τις ευχές και διάβαζε το Ευαγγέλιο. Επίσης, όταν ύψωνε τα χέρια του, από τα δάχτυλά του ξεχυνόταν φως.

Μετά τον καθαγιασμό, είδα τον Κύριο, ως βρέφος καθισμένο στο δισκάριο μέσα σε φωτεινή δόξα. Ο ιερέας τον μέλισε σε τέσσερα μέρη, και το τίμιο Αίμα Του χύθηκε στο άγιο ποτήριο, από το οποίο μετάλαβε ο λειτουργός.

Όταν τελείωσε η μυσταγωγία, είδα πάλι το θείο Βρέφος ακέραιο ν’ ανεβαίνει με δόξα και τιμή στον ουρανό, συνοδευόμενο από τους αγίους αγγέλους.



Πηγή: Περιοδικό «Άγιος Κυπριανός
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ
ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ Μ. ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

Παναγία η Αντιφωνήτρια

Στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου ευρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της «Αντιφωνήτριας». Η εικόνα ονομάστηκε έτσι όταν η κόρη του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Πλακιδία, φεύγοντας από την Ρώμη όπου ήταν παντρεμένη, θέλησε να να επισκεφτεί τον αδελφό της Αρκάδιο στην Κωνσταντινούπολη. Ζήτησε και την άδεια, περνώντας από το Άγιο Όρος, να έρθει και να προσκυνήσει στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Έγινε με λαμπρότητα δεκτή και, είτε από ταπεινοφροσύνη είτε κατά θεία οικονομία, εισήλθε στον Καθολικό Ναό όχι από τις Βασιλικές πύλες, με ευλάβεια και κατάνυξη. Μόλις μπήκε από τη βόρεια μικρή πόρτα στον νάρθηκα, ξαφνικά ακούει δυνατή φωνή που έλεγε: "τι θέλεις εσύ εδώ; εδώ είναι Μοναχοί και συ είσαι γυναίκα. γιατί δίνεις αφορμή στον εχθρό να τους πολεμή με πονηρούς λογισμούς; στάσου και μη προχώρησης μήτε ένα βήμα, αν θέλης το καλό σου". Έντρομη η Πλακίδια τα 'χασε από το φόβο, γονάτισε και ζήτησε έλεος.


Σε ανάμνηση αυτού του θαύματος έκτισε το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, και κει που ακούστηκε η φωνή διέταξε να αγιογραφηθεί στον τοίχο εικόνα της Θεομήτορος, προ της οποίας ως σήμερα καίει ακοίμητη καντήλα. Η Εικόνα αυτή ονομάζεται "Αντιφωνήτρια".
Η βασίλισσα ανέφερε το γεγονός στον Αρκάδιο, ο οποίος αφιέρωσε Μετόχιο στη Μονή, έδινε κατ' έτος χρήματα και θέσπισε να μην εισέρχονται γυναίκες στο Άγιο Όρος. Οι Μοναχοί κράτησαν αυτήν την αρχαία παράδοση και δεν επιτρέπουν την είσοδο ούτε σε θηλυκά ζώα. Αυτόν τον κανόνα τον σεβάστηκαν ακόμη και οι Τούρκοι κατακτητές επί 450 χρόνια. Παλαιοί Πατέρες αναφέρουν μάλιστα ότι όταν κάποτε Τούρκοι αστυνομικοί θέλησαν να φέρουν τις γυναίκες τους και έκαμαν τις απαιτούμενες ενέργειες (έγγραφο με υπογραφές), προτού να ξεκινήσει ο ανώτερος τους από τη Δάφνη, πίνοντας τον καφέ του έπεσε κάτω και πέθανε. Οι άλλοι τα 'χασαν και έλεγαν στους μοναχούς: η γυναίκα που έχετε εδώ δεν αφήνει να φέρουμε τις γυναίκες μας. Τον νεκρό τον έθαψαν και ακολούθησε νεροποντή κατακλυσμιαία, ώστε παρασύρθηκε το πτώμα και ξεβράστηκε στην απέναντι χερσόνησο. Με αυτόν τον τρόπο έδειξε η Παναγία ότι ούτε και νεκρό ακόμη δέχεται αυτόν που τόλμησε να παραβίασει το άβατο του Αγίου Όρους.

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

 

           

Όλοι οι Άγιοι της εκκλησίας μας άγιασαν για κάποιο λόγο, ως επί το πλείστον για τα μαρτύρια που υπέστησαν προασπίζοντας την πίστη.
 Ο  Άγιος  Διονυσιος  όμως, έχει την ιδιαιτερότητα, ότι υπερβαίνοντας την ανθρώπινη φύση συγχώρησε και φυγάδευσε τον φονιά του μονάκριβου αδελφού του, όταν εκείνος κυνηγημένος από τα διωκτικά όργανα της εποχής ζήτησε την βοήθειά του φτάνοντας στην Μονή της Αναφωνήτριας στην ορεινή Ζάκυνθο όπου ασκήτευε.
Είναι ο Άγιος της Συγγνώμης!

               Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥ


Στον Ναό του Άγιου Νικολάου των Ξένων βρέθηκε αδιάλυτο το σώμα αφορισμένης γυναίκας νεκρής από πολύ καιρό. Ο Άγιος Διονυσιος  παρακλήθηκε από τους συγγενείς της γυναικός να λύσει το επιτίμιο.Τότε διέταξε να βάλουν το πτώμα σε ένα στασίδι.Κατόπιν προσευχήθηκε γονατιστός και με δάκρυα για την λύση του αφορισμού. Μόλις τελείωσε την συγχωρητική ευχή ο Άγιος, το πτώμα έκλινε το κεφάλι σαν να προσκυνούσε τον Άγιο και κατόπιν διαλύθηκε σε οστά και χώμα.

Οι αφορισμένοι μοναχοί του Αγίου Όρους

 VekosAFORISM

 Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.



Μία από τίς ελάχιστες φωτογραφίες ( πιθανόν σκαρίφημα ) δυό αφορισμένων καί άλιωτων Ορθοδόξων ιερέων πού συλλειτούργησαν με τούς Καθολικούς στήν Μονή Μεγίστης Λαύρας τού Αγίου Όρους, επί Πατριάρχου Κωνσ/λεως Βέκκου. Η φωτογραφία είναι παρμένη σε σπήλαιο τού Αγίου Όρους γύρω στά 1932, καί δημοσιεύτηκε κατ΄ αρχάς στό περιοδικό "Κήρυξ Ορθοδόξω
 Ο αφορισμός είναι η μεγαλύτερη εκκλησιαστική ποινή που μπορεί να επιβληθεί σε χριστιανό, τόσο Ορθόδοξο όσο και Ρωμαιοκαθολικό. Διαβάζοντας την ερμηνεία που δίνουν οι εκκλησιαστικοί κανόνες, βλέπουμε ότι αποτελεί στην ουσία την αποκοπή κάθε σχέσης και επαφής της εκκλησίας με τον αφορισμένο και την παράδοση του στον ίδιο τον Σατανά.
    

Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα: Η Αχειροποίητη Εικόνα του Θεομητορικού Μνήματος και η Ιστορία Της



Απολυτίκιον της Παναγίας της ΙεροσολυμιτίσσηςΉχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Την σεπτήν σου εικόνα ως της δόξης σου σκήνωμα, Ιεροσολυμίτισσα Παρθένε, προσκυνούμεν Πανάχραντε. Εκ ταύτης γαρ πηγάζεις μυστικώς θαυμάτων ποταμούς τας δωρεάς• και αρδεύεις τας καρδίας και τας ψυχάς των πίστει κραυγαζόντων σοι• Δόξα τω Θείω Τόκω σου, Αγνή, δόξα τη παρθενία σου, δόξα τη προς ημάς σου ανεκφράστω προνοία, Άχραντε.


Η Θαυματουργή Αγία Εικόνα της Παναγίας «Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ», έχει Αγιογραφηθεί τον 19ο αιώνα Θαυματουργικώς. Φέρει χρονολογία 1870 και έχει το εξής ιστορικό:

Υπήρχε τον καιρό εκείνο μία αγιογράφος Μοναχή ονόματι Τατιανή, της Ρωσικής Ιεράς Μονής της Μυροφόρου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που βρίσκεται στους πρόποδες του απέναντι της Ιερουσαλήμ Όρους των Ελαιών.

Είδε δε η Τατιανή καθώς κοιμόταν το εξής Όραμα: Είδε ότι την επισκέφθηκε στο κελλί της μία άγνωστη Μοναχή, η οποία της είπε: «Αδελφή Τατιανή, ήλθα να με ζωγραφίσεις».


Η Τατιανή απάντησε: «Ευλόγησον, αδελφή, αλλά εγώ είμαι αγιογράφος και όχι ζωγράφος». Και η Επισκέπτρια της λέγει: «Τότε να με αγιογραφήσεις».

Η Τατιανή εξεπλάγη με το θάρρος της ξένης και απεκρίθη: «Δεν έχω ξύλο (σανίδι), πού να σε ζωγραφίσω;».

Και τότε η Επισκέπτρια Μοναχή της δίδει ένα σανίδι αγιογραφήσεως και λέγει: «Ζωγράφισε»! Αλλά ενώ ζωγράφιζε η Τατιανή την Μοναχή, είδε τα Άμφιά Της να γίνονται χρυσά, το Πρόσωπό Της να λάμπει πολύ, και Την άκουσε να λέγει: «Ω μακαρία Τατιανή, μετά τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά, θα με αγιογραφήσεις πάλι εσύ».

Η Τατιανή αντελήφθη ότι αγιογραφούσε την Παναγία! Εταράχθη και ξύπνησε. Αμέσως έσπευσε στην Ηγουμένη και της διηγήθηκε το Όραμα. Η Ηγουμένη δυσπίστησε και της είπε να πάει να κοιμηθεί και αύριο να αγιογραφήσει μία Εικόνα της Παναγίας.

Καθώς όμως επέστρεφε, είδε να βγαίνει από το κελλί της φως και αισθάνθηκε ευωδιά! Τότε ειδοποίησε την Ηγουμένη και μαζί εισήλθαν στο φωτεινό και ευωδιάζον κελλί, όπου είδαν εκπληκτικότερο Θαύμα. Η Εικόνα του Οράματος βρισκόταν μέσα στο κελλί πραγματική, Αχειροποίητη! Η Αγία αυτή Εικόνα της Παναγίας! (1)

Μετά από όλα αυτά, παρουσιάζεται πάλι η Παναγία στη Μοναχή και λέγει: «Να με κατεβάσετε κάτω στο σπίτι μου, στη Γεθσημανή». Πράγμα που έγινε.

Από τότε η Αχειροποίητη Αγία Εικόνα της Παναγίας «Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ», βρίσκεται στο Ιερό Προσκύνημα του Θεομητορικού Μνήματος της Γεθσημανής (2), και Θαυματουργεί.

Και τις τρεις φορές που πλημμύρισε ο Ιερός Ναός στη Γεθσημανή, η Εικόνα ανέβηκε μόνη Της από τον μαρμάρινο θρόνο που βρίσκεται και στάθηκε στο σύστημα εξαερισμού, χωρίς να στηρίζεται πουθενά! Τα θαυματα Της είναι αναρίθμητα, όπου και αν πήγε.

(Από ξενάγηση του Ηγουμένου του Θεομητορικού Μνήματος)

Σημειώσεις

1) Η παρακάτω πληροφορία έχει ευρέως γνωστοποιηθεί (ειπωθεί και καταγραφεί), μέσα από τις διηγήσεις Αγίων Γερόντων της Πίστεώς μας (όπως για παράδειγμα του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου), οι οποίοι είχαν την Ευλογία (όταν ζούσαν στον κόσμο αυτό) να δουν σε Οράματα την Υπεραγία Θεοτόκο. Οι Μαρτυρίες όλων συμφωνούν πως η Αγία αυτή Εικόνα της «Ιεροσολυμίτισσας», είναι εκείνη που απεικονίζει ακριβέστερα από οποιαδήποτε άλλη, τα Χαρακτηριστικά της Αγίας Μορφής της Παναγίας.

Νέο Θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Ιερά Μονή της Σεϊδανάγιας στη Συρία

Θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Μονή της Σεϊδανάγιας (ή Σαϊντανάγιας)

    Ιανουάριος 2014

   Το συγκεκριμένο περιστατικό αναφέρθηκε από μία Σύρια που επισκέφθηκε την πατρίδα της πρόσφατα. Ο συνεχιζόμενος εμφύλιος κατέστρεψε πολλά χριστιανικά ιδρύματα, και εκτόπισε χιλιάδες χριστιανούς από τα σπίτια τους.

   Το θαύμα σημειώθηκε τον περασμένο μήνα (τον Δεκέμβριο του 2013), όταν μία αντάρτικη ομάδα εκτόξευσε ρουκέτες εναντίον της Μονής. Οι μοναχές ένιωσαν έναν μεγάλο θόρυβο και την δόνηση του εδάφους από την εκτόξευση. Ήταν σίγουρες ότι θα σκοτώνονταν και η Μονή θα καταστρεφόταν. 

   Αλλά τίποτα δεν συνέβηκε και οι μοναχές αναρωτιόνταν για την "τύχη" της ρουκέτας. Λίγες μέρες αργότερα, ένας ανώτατος αξιωματικός του Συριακού στρατού επισκέφθηκε την Μονή, για να εορτάσει τα Χριστούγεννα και την νέα χρονιά. Κατά την διάρκεια της συζήτησης, ο αξιωματικός ρώτησε αν στην Μονή έγινε τίποτε ασυνήθιστο τελευταία. 
Οι μοναχές είπαν για την ρουκέτα που εκτοξεύτηκε κατά της Μονής, αλλά δεν τους χτύπησε. Ο αξιωματικός εξεπλάγη όταν άκουσε αυτό και επιβεβαίωσε ότι ακόμα και ο ίδιος είδε την ρουκέτα να πυροδοτείται εναντίον της Μονής, αλλά όμως μαζί με άλλους είδε κάτι εκπληκτικό και ασυνήθιστο. 

   Ενώ η ρουκέτα πλησίαζε να χτυπήσει την Μονή, ξαφνικά μια Γυναίκα ντυμένη με μπλε άμφια, εμφανίστηκε στον ουρανό, πήρε την ρουκέτα στα χέρια Της και την έριξε μακριά. Αυτό τους προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και απορία. Ο στρατηγός αναρωτήθηκε, ποια ήταν αυτή η Κυρία που ήταν ντυμένη στα μπλε, με μια εκπληκτική χάρη γύρω Της. 

   Τελικά κατάλαβαν ότι δεν ήταν καμιά άλλη, από την Υπεραγία Θεοτόκο, την Μητέρα του Χριστού του Θεού, του Κυρίου και Σωτήρα μας

Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Μέγα Θαύμα της Παναγίας μας στη Συρία


Ελληνορθόδοξον Πατριαρχείον Ιεροσολύμων
Ιερά Αγιοταφιτική Αδελφότης
Ιερά Μονή των Ποιμένων
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ» εν Μπετσαχούρ
Τον Δεκέμβριο του 2004 βγήκε από τα μέσα ενημέρωσης ένας μουσουλμάνος Σαουδάραβας και διηγήθηκε ένα ζωντανό συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και που άλλαξε όλη του τη ζωή. Το διηγήθηκε από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες και περιοδικά σε όλη τη Σαουδική Αραβία, Παλαιστίνη και προφανώς σε όλες τις γειτονικές χώρες. Υπάρχει και στα αραβικά σε ιστοσελίδα στο διαδίκτυο αλλά δεν γνωρίζω ποια είναι.
Παντρεύτηκε πριν από χρόνια μια κοπέλα, πλούσια μουσουλμάνα αλλά στείρα. Οπότε πέρασαν τα χρόνια και δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά, παρόλο που είχαν πολλά χρήματα και πήγαν σε πολλούς γιατρούς. Οι γονείς του του έλεγαν να παντρευτεί και δεύτερη γυναίκα και να κρατήσει και την πρώτη αφού ο νόμος τους, επιτρέπει να έχουν μέχρι και τέσσερις γυναίκες. Εκείνος κουρασμένος και αρκετά στεναχωρημένος, πήρε τη σύζυγό του να πάνε ταξίδι αναψυχής στη  γειτονική μας από το Ισραήλ Συρία για να ξεκουραστούν και να ξεχάσουν λίγο.
 
Στη Συρία ενοικίασε λιμουζίνα με οδηγό-ξεναγό για να τους πάει σε όλα τα κοσμικά αξιοθέατα της Συρίας. Ο οδηγός πρόσεξε στο ζευγάρι που ξεναγούσε μια πικρία, πόνο και θλίψη στα πρόσωπά τους. Αφού λοιπόν ξεκουράστηκαν καλά, πήρε το θάρρος και τους ρώτησε γιατί δεν φαινόντουσαν ευχαριστημένοι, μήπως άραγε έφταιγε ο ίδιος και δεν τους άρεσε κάτι στην ξενάγηση και την περιήγηση που τους έκανε. Εκείνοι του ανοίχθηκαν και του εξήγησαν το πρόβλημα της ατεκνίας τους.

Ο μουσουλμάνος λοιπόν οδηγός, τους είπε ότι εδώ στη Συρία οι Χριστιανοί και μάλιστα οι Ορθόδοξοι έχουν το Μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊδανάγιας (Σεϊντανάγια στα αραβικά σημαίνει «Κυρία Δέσποινα») και πολλοί άτεκνοι καταφεύγουν στη Θαυματουργική της εικόνα. Εκεί λοιπόν τους δίνουν από το φυτίλι του καντηλιού της θαυματουργής αυτής εικόνας και το τρώνε, το καταπίνουν και τότε η “Μαρία” των Χριστιανών τους δίνει κατά την προαίρεσή τους και την πίστη τους.
Ενθουσιασμένος λοιπόν ο Σαουδάραβας και η γυναίκα του λένε στον ξεναγό: «Πήγαινέ μας εκεί στη Σεϊδανάγια, “τη Δέσποινα των Χριστιανών” κι αν γίνει το ποθούμενο και εάν αποκτήσουμε παιδί θα σου προσφέρω 20.000$ σε σένα και 80.000$ στο Μοναστήρι».
Πήγαν στη Μονή, έκαναν ό,τι έπρεπε και γυρίζοντας πίσω η γυναίκα βρέθηκε έγκυος. Σε μερικούς μήνες γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι υγιέστατο και πανέμορφο, Θαύμα της Παναγίας μας.

Μόλις γέννησε η σύζυγός του, ο Σαουδάραβας ήθελε να εκπληρώσει, να πραγματοποιήσει το τάξιμο που είχε κάνει. Τηλεφώνησε λοιπόν στον οδηγό εκείνο για να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο της Δαμασκού. Ο οδηγός όμως, πανούργος και κακός, ειδοποίησε άλλους δυο φίλους του για να πάνε μαζί στο αεροδρόμιο, να παραλάβουν τον πλούσιο και κατόπιν δολίως να τον σκοτώσουν και να λάβουν όσα χρήματα θα είχε μαζί του, δική τους μοιρασιά.

Πράγματι έτσι κι έγινε. Τον παρέλαβαν από το αεροδρόμιο. Καθ’οδόν χωρίς ο άμοιρος να γνωρίζει τι θα συνέβαινε, τους είπε ότι από τη χαρά του θα έδινε και στους φίλους του οδηγού από 10.000$.
Αυτοί αντί να τον πάνε στο Mοναστήρι, τον οδήγησαν σε έρημο μέρος, τον έσφαξαν κόβοντάς του πρώτα το κεφάλι, καθώς και τα υπόλοιπα μέρη του σώματός του (χέρια και πόδια) σε κομμάτια. Τους τύφλωσε όμως το πάθος από αυτήν την εγκληματική τους ενέργεια και αντί να τον πετάξουν εκεί, τον έβαλαν στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου, αφού πήραν μαζί τους χρήματα, ρολόϊ και ό,τι είχε και ξεκίνησαν να πάνε σε άλλο ερημικό μέρος για να τον πετάξουν.
Στον εθνικό δρόμο τους χάλασε το αμάξι και στάθηκαν στη μέση του δρόμου, για να δουν τι συνέβαινε και γιατί σταμάτησε η μηχανή και τους άφησε. Ένας περαστικός τους είδε και από μόνος του σταμάτησε με το αυτοκίνητό του να τους βοηθήσει. Εκείνοι όμως φοβούμενοι μήπως γίνουν αντιληπτοί για το φοβερό έγκλημα που είχαν διαπράξει, προσποιήθηκαν ότι δεν θέλουν βοήθεια.

Ο περαστικός οδηγός όμως φεύγοντας παρατήρησε να στάζει αίμα κάτω από το πορτ μπαγκάζ και πιο κάτω ειδοποίησε την αστυνομία να πάνε να εξιχνιάσουν τι συνέβαινε, διότι αυτοί οι τρεις, του φάνηκαν ύποπτοι.

Έφθασε η αστυνομία, είδαν οι αστυνομικοί το αίμα στο οδόστρωμα και δίνουν διαταγή να ανοίξουν το πορτ μπαγκάζ. Μόλις άνοιξαν σηκώνεται και βγαίνει έξω ο Σαουδάραβας υγιής, ολοζώντανος, με αίματα βέβαια αλλά ραμμένος. “Μόλις τώρα” τους λέει “… η Παναγία τελείωσε και τις τελευταίες ραφές του λαιμού μου εδώ μπροστά”, δείχνοντας το καρύδι του λαιμού του, “αφού μου έραψε όλο μου το σώμα πρώτα”.

Ο κακοποιός εγκληματίας ταξιτζής και οι συνεργοί του, έχασαν τα λογικά τους, τρελάθηκαν και με χειροπέδες τους οδήγησαν στις ψυχιατρικές φυλακές. Φώναζαν σαν δαιμονισμένοι “…εμείς σε σκοτώσαμε, εμείς σε κομματιάσαμε, σου κόψαμε το κεφάλι, πώς ζεις;”

Ο Σαουδάραβας πήγε για πιστοποίηση του λαμπρού Θαύματος. Τον είδαν ιατροδικαστές, εμπειρογνώμονες, αστυνομικοί και πιστοποίησαν με υπογραφές το Θαύμα.

Τα ράμματα ήσαν και είναι φανερά. Φαινόταν φρεσκοσυναρμολογημένος. Διεκήρυττε δε και ομολογούσε ότι “η Παναγία με έραψε και με ανέστησε με την Δύναμη του Υιού Της.”

Κατόπιν ο ιαθείς και αναστηθείς, κάλεσε τηλεφωνικώς όλους τους δικούς του και ήλθαν στη Συρία. Πήγαν στο Μοναστήρι, ευχαρίστησαν την Παναγία Σεϊδανάγια και πρόσφεραν δεήσεις και δοξολογίες. Και αντί του ποσού των 80.000$ που ήταν το τάξιμό του στην Παναγία Σεϊδανάγια, προσφέρει στη Μονή το ποσό των 800.000$, για τη μεγάλη ευεργεσία που του προσέφερε η Παναγία μας.

Ο ίδιος σήμερα αφηγείται συνεχώς το συγκλονιστικό αυτό Θαύμα και αρχίζει πάντοτε λέγοντας: “ Όταν ήμουν μουσουλμάνος μου συνέβη αυτό κι αυτό”, δηλώνοντας ότι δεν είναι πλέον μουσουλμάνος, ούτε αυτός ούτε η οικογένειά του.
Το Θαύμα αυτό τάραξε τις Αραβικές μουσουλμανικές χώρες και όλη τη Μέση Ανατολή, δημιούργησε σάλο και φοβερή έκπληξη.


“ Ζει Κύριος ο Θεός ημών,
ο Θεός των Δυνάμεων”


Π. Ιγνάτιος-Ηγούμενος
Ιεράς Μονής των Ποιμένων
Μπετσαχούρ-Βηθλεέμ
Tο Άγιο Φως
 
Όλοι μας φυσικά γνωρίζουμε το Μεγάλο Θαύμα του Αγίου Φωτός, το Οποίο πραγματοποιείται κάθε χρόνο το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ.

Το Μοναδικό αυτό Θαύμα, το Οποίο παρατηρείται από τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, δεν ήταν φυσικά δυνατό να παραμείνει ανέγγιχτο από τους Ορκισμένους Εχθρούς του Χριστού, οι οποίοι πολεμούν καθημερινά και με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο την Ορθοδοξία και τις Παραδόσεις αυτού του τόπου.

Όμως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» λέει ο λαός μας. Κατά Θεία Παραχώρηση θα μπορέσετε να αντιληφθείτε το πόσο ψεύτες και κακοήθεις είναι ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι πολέμιοι του Αγίου Φωτός, μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας.

Πριν από μερικούς μήνες (μέσα στο 2010) έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω βίντεο, το οποίο προήλθε από ένα αφιέρωμα της ΕΤ3 στην Τελετή της αφής του Αγίου Φωτός και το οποίο παρουσιάζει ολοκάθαρα (και σε αργή κίνηση προς το τέλος του) το Άγιο Φως σε μορφή πύρινης μπάλας, να περνάει πάνω από τα κεφάλια των προσκυνητών χωρίς να καίει!

Για όσους δεν έχουν επισκεφθεί Πάσχα τους Αγίους Τόπους, αλλά και γενικότερα για όλους τους υπόλοιπους που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ σημαντικό για την κατανόηση του Μεγέθους του συγκεκριμένου Θαύματος:

Όπως θα δείτε και θα ακούσετε και στο βίντεο, το Άγιο Φως εισέρχεται Θαυματουργικά στον Πανάγιο Τάφο, ανάβοντας κεριά πιστών, πριν ο Πατριάρχης βγει από το Ιερό Κουβούκλιο με τα κεριά αναμμένα στα χέρια του και φυσικά προτού προλάβει να το μεταδώσει εκείνος στους πιστούς!

Όσο ο Πατριάρχης προσεύχεται ακόμα μέσα στο Ιερό Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, έξω και στον υπόλοιπο Ιερό Ναό, εκεί που είναι συγκεντρωμένο το πλήθος των πιστών, το Άγιο Φως γίνεται αρχικά αντιληπτό με στιγμιαίες Λάμψεις που ακτινοβολούν στο πάνω μέρος του Ναού. Στη συνέχεια οι Λάμψεις αυτές πολλαπλασιάζονται και το Άγιο Φως αρχίζει να «αναπαύεται» και να φωτίζει τα κεριά και τις καρδιές αρκετών πιστών.

Παρακολουθήστε αρκετά από τα προαναφερόμενα στο παρακάτω βίντεο, με την ευχή κάποια στιγμή της ζωής σας να σας Αξιώσει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, να γίνετε και εσείς αυτόπτες μάρτυρες του Ουράνιου Αγίου Φωτός Του.

ΕΙΜΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ, Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Κάποτε ένας ιερεύς πήγε κάπως αργά το βράδυ στην Εκκλησία, γιατί είχε ξεχάσει κάτι… που έπρεπε οπωσδήποτε να το πάρει.

 Την ξεκλείδωσε και μπήκε μέσα. Ήταν σκοτεινά. Από την Ωραία Πύλη, την οποία είχε ανοιχτή (δεν είχε τραβήξει την κουρτίνα, αφού δεν υπήρχαν βημόθυρα στην Πύλη), βλέπει έναν αστραφτερό Άγγελο με ξίφος πύρινο στο χέρι, να στέκεται δίπλα στην Αγία Τράπεζα! Τρόμαξε τόσο πολύ, που τράπηκε σε φυγή! Φοβήθηκε! Φθάνοντας στον Νάρθηκα ακούστηκε μια φωνή:
-Στάσου!
Στάθηκε, λοιπόν. Kοκκάλωσε. Mαρμάρωσε.
-Μη φοβάσαι, του είπε πολύ γλυκά η φωνή. Είμαι ο Άγγελος Φύλακας του Ναού. Όταν μια Τράπεζα σε έναν Ναό καθαγιάζεται και γίνεται Αγία, ο Κύριος, ο Παντοκράτωρ, ο «Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων», τοποθετεί έναν ακοίμητο Άγγελο-Φύλακα δίπλα στην Αγία Τράπεζα.
Καθ’ ον χρόνον έλεγε αυτά ο Άγγελος, ο ιερεύς ήταν ακίνητος στον Νάρθηκα και άκουγε έντρομος, με την πλάτη προς το Ιερό. Και συνέχισε με ακόμη πιο γλυκειά φωνή ο Άγγελο:
-Έλα, γύρισε, κλείσε, σε παρακαλώ, την Ωραία Πύλη, που ξέχασες ανοιχτή.
(Ο Άγγελος είπε στον ιερέα “σε παρακαλώ”! Πόσοι από εμάς λέμε στον σύντροφό μας, στο παιδί μας, στον αδελφό μας, στον πλησίον, “σε παρακαλώ”; Πόσοι;) Γύρισε ο ιερεύς –του είχε φύγει ο φόβος και ο τρόμος, μέσα του βασίλευε γαλήνη- και δεν είδε πλέον τον Άγγελο. Προχώρησε διστακτικά, αλλά τώρα χωρίς φόβο, με σεβασμό. Με συστολή και δέος έπιασε την κουρτίνα της Ωραίας Πύλης και σιγά-σιγά την έκλεισε. Μέσα του όμως άρχισε να αναρωτιέται: “Μην ήταν φαντασία μου! Μήπως ονειρευόμουν; Μήπως έχω παραισθήσεις; ” Ως απάντηση, όμως άκουσε μυριάδες φωνές Αγγέλων να ψάλλουν το «Άξιον εστί ». (Ο Ναός ήταν αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο). Δεν άντεξε στο άκουσμα της αγγελικής ψαλμωδίας και λιποθύμησε!
Όταν ύστερα συνήλθε, πήγε σπίτι του και δεν μίλησε σε κανέναν. Λίγο πριν τον θάνατό του διηγήθηκε την ιστορία.
Έτσι σε κάθε Ναό, δίπλα στην Αγία Τράπεζα, υπάρχει ένας Άγγελος, που εμείς δεν τον βλέπουμε, αλλά εκείνος μας παρακολουθεί σιωπηλά.
“Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία”, του π.Στέφανου Αναγνωστόπουλο